Hoeckse donderdag
Vanmorgen was alles klein en compact in het Hoeckse van het weidse was nog weinig over en het leven speelde zich een paar meter voor me af. Niet dat daardoor alles veel overzichtelijker werd in het Hoeckse alleen het aantal prikkels na sterk af. Eenmaal op de weg werd het zich wel beter maar uiteindelijk moesten we het doen met veel minder dan anders. Ook wel lekker dat je niet honderden meters van te voren weet dat er een rij bij het stoplicht staat. Maar het Hoeckse is gewoon het Hoeckse niet als we niet ver weg kunnen kijken daar ontlenen we immers onze vrijheid aan. Toch werd het tegen het einde van de ochtend beter en konden we weer bijna tot aan de horizon zien. Waardoor het opgesloten gevoel in het Hoeckse plaats maakte voor geborgenheid in de weidsheid van het landschap. Iets waaraan vele van ons het bestaansrecht van het Hoeckse aan ontlenen en we dankbaar gebruik van maken. Zo gaat er geen dag voorbij waarbij we niet op een of andere manier een onderdeel zijn van het Hoeckse. Ook vanavond zullen we waarschijnlijk aanschuiven een warme maaltijd die voor 70 % bestaat uit ingrediënten die in het Hoeckse worden geteeld. En met het voorjaar weer op de drempel zullen we ook dit jaar weer stappen in de cyclus van zaaien, groeien en oogsten. En elk van deze stadia heeft ook weer zijn mooie en soms unieke vormen en gezichten die met de dag veranderen. Zodat het wonen in de polder is als wonen in een kijkdoos die geen dag hetzelfde is in het Hoeckse. En zitten de gewassen eenmaal in de grond dan kunnen ze ook groeien als we er een daagje niet zijn en er geen zin in hebben. Soms laat het Hoeckse ons geheel vrij om onze tijd in te delen naar eigen goesting.