Hoeckse donderdag
Staat voor genieten zeker nu de vooruitzichten voor het weekeinde minder worden. Is het genieten voor dat het weer omslaat en zorgen dat je alles tot op het laatste moment meepakt. En dat genieten kan tot op heden goed in het weidse landschap van het Hoeckse. Zo kan ik genieten van de rust en stilte maar ook van het briesje wat door de polder mij te gemoed komt. Ja ook ik kan soms mijn momenten vinden in het weidse landschap van het Hoeckse. Al is de regeldruk op het Hoeckse aan het toenemen, er zijn nog vrijhavens waar niemand greep op lijkt te hebben. En juist deze plekken in het Hoeckse zorgen voor een raar soort harmonie. Waardoor het leven in het Hoeckse soms zo mooi en bijna volmaakt kan zijn. Op een dag als deze vergeet soms de donkerkant van het Hoeckse of je gaat er volledig in op. Maar niets kan je de klei onder je voeten doen laten verdwijnen op een dag als deze. Behalve dan als je toch besluit de water kant op te zoeken in het Hoeckse maar ook dan kun je soms de klei onder je voeten voelen. Vroeger had ik er moeite mee als mij werd verteld dat ik een boertje was, dat uit de klei was getrokken. Maar nu zie ik alleen de voordelen van deze rare maar toch aangename Hoeckse klei. Dezelfde klei waarop de gewassen groeien en waarop de huizen zijn gebouwd in het Hoeckse. Nu is het natuurlijk zo dat de mooiste mensen uit de klei getrokken zijn als een cadeau van moeder natuur. En dat zou dan ook verklaren waarom het Hoeckse zo’n aantrekkingskracht heeft op mensen van buiten. Die dan echter soms wel moeite hebben om in het Hoeckse te aarden. Misschien omdat ze uiteindelijk de band die wij met de klei hebben niet begrijpen.