Hoeckse maandag
Op Hoeckse maandag blijkt het toch nog een dag zonder nattigheid aan het mooie weekeinde vast zit. Niet dat we er met volle teugen van kunnen genieten immers deze maandag is gewoon een werkdag zoals er nog vele zullen komen. Maar dat mag de pret niet drukken want er komen ook nog zoveel mooie momenten. Gisteren had ik ook nog zo´n moment met de polder expres een van de vele oude bussen die het Hoeckse aan deden. Vandaag was weer een dag waarop ik de ware aard van de mens bleek te kennen als de duim aan mijn hand. En omdat ik niet negatief wilde beginnen aan de week heb ik het over mijn kant laten gaan. Al denk ik nu dat het misschien niet de juiste instelling was maar toch nemen gedane zaken geen keer. Ook in het weidse Hoeckse is dit een waarheid als een paard en onomkeerbaar. Iets wat hoe ouder je wordt vaker voor lijkt te komen, zeker op de momenten dat je terug kijkt. Weetniet is dan meestal de uitspraak die de scherpe randjes eraf haalt. Nu sta ik niet bekend als een eenling maar meer als allemansvriend, toch zijn er momenten waarop ik wel eens denk waarom zoveel. Zeker als ik dan zie dat anderen met slecht een goede vriend gelukkig zouden zijn. Want wat zijn vriendschappen als ze slechts de oppervlakte raken en nooit enige diepgang zullen hebben. Zullen die de tand van de tijd doorstaan of bestaan die bij de gratie van de kennis die je samen kunt delen. Is er niets meer te delen dan lost de vriendschap zich op en laat je los om zo weer meer kennis op te kunnen doen ergens anders. Zo zou er meer kennis worden gedeeld en zou de macht eerlijker worden verdeeld. Want kennis is macht en macht bestaat uit kennis die een ander in mindere mate heeft.