Hoeckse maandag

Leer mij dat toch hoe eindig het allemaal is in het leven en hoe je eigenlijk al bent vergeten voor dat je er niet meer bent in het Hoeckse. Ook al geloof je het zelf niet maar tussen de generaties is er een kloof die niet zomaar te overbruggen is. Want er zijn dingen die belangrijk zijn voor een ieder zonder dat deze dingen kunnen worden gedeeld. Maar er zijn ook dingen die belangrijk zijn voor de een maar niets doen of betekenen voor de ander. Vanmorgen bereikte deze wijsheid mij op een rare maar toch wel openbarende manier. Het overlijden van de artiest die niet uit het Hoeckse kwam maar er wel had kunnen leven. De zwarte ster die als blauw vogeltje zou willen reïncarneren of wel als ijsvogel het weidse tegemoet. Echter het overlijden van David Bowie bleek voor de onder dertiger niet veel te betekenen. Ze hebben wel ooit iets gehoord van maar kennen eigenlijk niets wat echt refereert aan de muziek die ooit door hem werd gemaakt. Dit terwijl ik wel meen te herinneren wie en wat hij was en het mij toch iets deed. Maar tot mijn spijt moest ik later ook toegeven dat andere artiesten die hem voor gingen mij eigenlijk ook niet veel zeggen. Wel heb ik de afgelopen jaren muziek leren kennen die ik tot op het moment dat ik de plaat kocht niets zei. Echter op een van de vele rommelmarkten die ik bezoek heb ik veel nieuwe dingen ontdekt. Maar hoe lang kan dat toch nog in de tijd van nu met zijn streamingdiensten. Want uit hoeveel nummers kan je kiezen zonder dat je muziek moet buitensluiten uit je keuzelijst. Zou het niet zo moeten zijn dat alles beschikbaar moet zijn voor iedereen ten alle tijden. Maar als dat zo is hoe maak je dan uiteindelijk een keuze voor wat je wilt luisteren.