Hoeckse maandag
En het is kou deze herfstdag in het weidse van het Hoeckse en zonder kachel is het eigenlijk net niet meer te doen op het eiland. Iets wat mij doet denken aan andere tijden in het Hoeckse waar er in deze overgangsperiode veel rood cellofaan werd verkocht. Een verpakkingsmateriaal wat veel wordt gebruikt voor het inpakken van bloemen en planten. Of als inpakpapier voor een fruitmand of een doosje bonbons een kleurig geheel wat je een hint over de inhoud geeft. Maar in het Hoeckse waren sommige mensen blijer met het rode cellofaan dan met het cadeau. Immers met het cellofaan kon je een hele winter door zonder dat iemand het merkte. Want wat werd er gedaan met het cellofaan het werd verknipt in het formaat van het kachel deurtje. En vervolgens achter het glas van het kacheldeurtje geplakt voor een placebo effect. Want is het ruitje van de rood dan brandt de kachel en is het behaaglijk in huis en wijs de thermostaat anders aan. En op een dag als vandaag wil nog al eens voor discussie ontbranden over het wel of niet ontsteken van de kachel. Want zolang er geen rijp op de ramen staat is het natuurlijk nog niet koud genoeg voor de kachel in het Hoeckse, Waar het met een temperatuur onder de twintig graden ook nog best te doen is. Want we zijn nu eenmaal niet van suiker en kunnen best een beetje kou verdragen is het motto. Het is daarom een zwakte bod om nu de kachel te stoken nu een vest ook een relaas kan bieden tegen de lagere temperatuur. Terwijl het comfort van een kachel zoveel kan toevoegen aan een koude dag in het weidse van het Hoeckse. Maar als er hard gewerkt wordt voel je de kou niet en ben je blij met een beetje verkoeling alleen zit het harde werk er inmiddels op. En dus stoken we de kachel vanavond op 20 graden in het Hoeckse en zak de bodem in Groningen een extra centimeter.