Hoeckse zondag
Heeft dan wel een zonnetje maar de temperatuur in het Hoeckse is in vergelijking tot het begin van de week aardig gedaald. Zover zelfs dat het uit de zon zelf al te koud wordt voor een zomerjas of vestje. Achter glas in het zonnetje daartegen brengt de herinnering aan betere dagen direct terug waardoor je kan wegdromen. Weg uit de werkelijkheid en terug naar de momenten die je zo dierbaar zijn van de afgelopen zomer. Maar de werkelijkheid is anders dan het verleden doet vermoeden en een factor om rekening mee te houden. Want in het weidse van het Hoeckse kan je dingen niet voor lief nemen simpel alleen al omdat dit een risico met zich meebrengt. En dar risico kan zorgen dat je uiteindelijk het Hoeckse moet verlaten om elders te worden verpleegd. Want al lijkt het Hoeckse soms een paradijs als je wat gaat markeren is het Hoeckse geen heelmeester. Dan mag je dus voor een paar dagen of een week naar het buiten om geholpen te worden. Waarna je met een gangetje weer terug wordt gestuurd naar waar je vandaan kwam het Hoeckse. Waar eigenlijk geen goede infrastructuur voor herstellen oudere inwoners. Die plekken zijn door de bezuinigingen weg gesaneerd en wat er over is kan niet worden gezien als hersteloord. Eerder als het afvoerputje waar je op het rooster blijft hangen of onelegant wordt weggespoeld. Dit omdat we allemaal zo druk zijn dat we alleen nog om ons zelf geven in het weidse van het Hoeckse. Het woord samen heeft alleen nog betrekking op je eigen gezien en niet meer op je ouders, broers en zusters. Die moeten het zelf maar zien te rooien anders zit er niet meer op. Is er geen zelfredzaamheid dan is je tijd over. En wordt je plaats in het weidse van het Hoeckse afgestaan zonder dat deze misschien weer wordt opgevuld.