Hoeckse maandag
Op deze maandag is er sprake van beperkt zicht in het Hoeckse waardoor je soms geen hand voor ogen ziet en op andere momenten het weidse kan ervaren. De mist in combinatie met wat regen zorgen wel al vroeg voor wat oponthoud maar bovenal lijkt oriëntatie het grootste manco. Want zonder de vaste herkenningspunten heb je nu eenmaal geen idee hoever je bent opgeschoten. Hierdoor ben je nu eenmaal wat ongeduldiger dan anders en lijkt alles tegen te zitten deze morgen. Eenmaal op kantoor aangekomen blijkt het oponthoud niet eens zoveel meer tijd te hebben gekost. Wat je eigenlijk op basis van je eigen waarnemingen niet had verwacht want volgens je waarnemingen in de mist in het Hoeckse liep de tijd met sprongen vooruit. Terwijl er geen einde aan de gereden polderwegen leek te komen en deze elke kilometer langer leken te worden. Maar het weidse van het Hoeckse liet je in dit geval geloven dat de wereld maar zeer compact en klein waren. En doordat de snelheid inmiddels door de helft was gegaan leekt alles twee keer zo lang te duren. Maar eigenlijk bracht de constante snelheid met zich mee dat we eigenlijk meer vooruit kwamen dan op een normale werkdag in het Hoeckse. Wel leek ook alles op kantoor veel kleiner en compacter dan normaal waardoor er minder afleiding was. En alles eigenlijk net als op een normale maandag in de loop van de dag vorm kreeg in het Hoeckse. Tegen de tijd dat alles weer op rolletje leek te lopen was het ook weer tijd om de weg naar huis te volgen. Het Hoeckse was tegen die tijd alweer donker en met de regen op de vooruit wil je eigenlijk alleen maar vlug naar je warme eten. Al zal dat deze keer wel een beetje minder worden dan anders door de hoeveelheid peternoten die we de dag door hebben verorbert.