Hoeckse vrijdag
Is er een met bloeiweer en absolute rust in het Hoeckse een dag waar alles gewoon zijn gang gaat. En een dag je zou denken dat je niets kan gebeuren in het Hoeckse. Maar daar zat ik vandaag dus goed mis, want op deze dag kies de een voor de weg naar rust en voor de ander is er de schok dat er voor deze weg gekozen is. Moeilijk voor beide maar ook mooi omdat het zelf kiezen voor dit traject tot de mogelijkheden hoort. Nu was ik een paar weken geleden al voorbreid op wat komen ging maar je hoop toch dat dit anders loopt. Helaas in dit geval is dat niet zo en zal de weg naar rust leiden tot een afscheid in de komende week. Al is het afscheid op zich niet iets waar je tegen op moet zien maar het is meer de tijd erna. Waarneer de aasgieren neerdalen om de boel is even te verdelen en alles naar hun hand te zetten. Respect blijkt dan iets dat je kan afmeten aan tijd en gevoel is iets wat uit te drukken is in geld. En diegene die er nooit waren of zijn geweest voor de gene die overlijdt, hebben hierbij het hoogste woord. Zij bepalen en halen zich dingen op hun hals die uiteindelijk geheel uit de hand gelopen op jouw bord worden gegooid. Daarbij weten ze tot in detail te vertellen waarop zij recht hebben en als ze de kans krijgen zijn dat dan zelfs de kleren die jij aan hebt. Immers zij hebben er bewust voor gekozen om iemand niet te bezoeken. Daarmee hebben ze nu recht op compensatie om dat jij dat wel al die tijd heb kunnen doen. Voor een ieder die in de komende tijd het heengaan van een bekende, vriend of familie lid mag begeleiden. Wees gerust het moment van heengaan is niet iets wat je zou moeten mijden. Aangezien heengaan ook het einde aan lijden is, is zo’n moment iets waar je samen naartoe leeft en wat de afsluiting is van een goede vriendschap, tijd of samen zijn in het Hoeckse.