Hoeckse vrijdag
Het was donker toen ik het Hoeckse verliet en het wordt nu reeds donker voor ik er terug kom. Je zou bijna kunnen denken dat dit het begin van een klaaggezang over het Hoeckse is. Maar nee het is slecht een constatering die ik doe op basis van waarneming. En iets waar ik verder niet mee bezig ben, ware het niet dat het wel een constante is geworden. De laatste dagen is het net of alles in minder tijd moet gebeuren. En of de dagen korter zijn geworden waardoor de weken voorbij lijken te vliegen. En voor je het weet is het alweer drie koningen in het Hoeckse het feest waarbij het raadzaam is om geen of weinig licht te ontsteken. Om zo het aanbellen en het zingen van de kinderen in de buurt te ontwijken. Want wordt het met kerst nog als sfeer verhogend ervaren rond deze tijd is het niet bevorderlijk voor je om zolang in de deuropening te staan. Nee beter zou je een snoepautomaat naast je voordeur hebben zodat er niet iedere keer gebeld hoeft te worden. Het is met drie koningen net of je aan een zit marathon meedoet elke keer uit de bank naar de deur. Met je mandje snoep of fruit net hoe graag je de ouders van de kinderen dezelfde uitingen van aan de deur ook thuis gunt. Want van het vele snoep worden bijna alle kinderen hyper en daarna is er met hun geen land meer te bezeilen. En dat zou kunnen resulteren in het feit dat de ouders het volgende jaar hun kinderen binnen houden met drie koningen. Want om nu een hele week drie koningen na te vieren is voor de vaak jonge ouders net iets te veel. Die zitten ook liever samen op de bank met een goede film op vrijdagavond. Maar dat is in het geval dat je kinderen hebt bijna een zeldzaamheid.