Hoeckse vrijdag
Blijft het de hele dag droog in het Hoeckse maar er iets verandert waardoor het is gedaan met het na zomeren en we nu zijn beland in de herfst. Het is dus weer tijd voor archiveren in het Hoeckse waar een keuze moet worden gemaakt. Een keuze die ons de winter door kan helpen en een keuze die op onze oude dag zorgt voor een glimlach op ons gezicht als we zijn verworden tot het meubilair van het Hoeckse. De tijd dat andere achter je rug zeggen daar heb je hem weer met zijn verhalen van andere tijden in het Hoeckse. Tijden die niet te vergelijken zijn met wat we zien en meemaken in het huidige Hoeckse. Precies het zelfde eigenlijk als wat de oudere inwoner van het Hoeckse nu lijkt mee te maken als hij of zij zijn verhaal kwijt wil. Want ondanks alles wat deze mensen hebben meegemaakt in het verleden is voor de huidige generatie niet interessant. Omdat we nu eenmaal leven in het hier en nu en er weinig lijkt te halen uit het verleden. Toen mensen nog zwart wit televisie keken en nog op zaterdag werkte. De tijden na de oorlog en de watersnood en de roerige jaren zestig en zeventig. En dan in de jaren tachtig en negentig wanneer de eerste computers en internet hun intrede doen in het weidse van het Hoeckse. Waarna het weidse nog groter lijkt te worden dan het al was nieuw land gewonnen uit een koperdraadje. Inplaats van het leggen van dijk lichamen in het water waar na het weg pompen uit de bedijkte ruimte weer land was ontstaan. Nu werd er extra ruimte gemaakt en gebieden ontgonnen zonder dat er maar een dijk werd gelegd. Want een dijk zou zorgen voor vertraging en dat is funest in deze snelle wereld waar alles draait om snelheid in tegen stelling tot het weidse van het Hoeckse.