Hoeckse vrijdag
Op deze laatste werkdag voor het weekeinde lijkt niets een goed weekeinde in de weg te staan in het Hoeckse. Alleen bij de Heinenoordtunnel wordt het begin van het weekeinde op de proef gesteld als ik me weer in het rijtje moet aansluiten. En waar het langzaam steeds donkerder lijkt te worden met een beetje miezerige regen op de voorruit begint het weekeinde. Waar we dit weekeinde zelfs een uurtje meer hebben in het weekeinde moet je de moet er in houden. Alleen zijn het ook de laatste drie dagen waarbij er in de vroege avond nog een beetje licht is. Want vanaf maandag komen we in het donker naar het werk en gaan we in het donker ook weer weg. Het werk pakt de komende maanden dus alle daglicht en in het weekeinde is het licht weer voor jezelf. Eigenlijk is het best te begrijpen dat mensen zich opgesloten voelen in de komende maanden. Waar je in de morgen en avond alleen bent in een besloten deel van het Hoeckse. En het weidse is voorbehouden voor hen die overdag niet meer kunnen, mogen en hoeven werken. Voor alle andere is het weidse alleen nog in het weekeinde te aanschouwen in het Hoeckse. Waardoor het net lijkt of we als een dagjesmens moeten genieten van de korte tijd die ons ie gegund. Hierdoor lijkt het wonen in het weidse nog bijzonderde dan op andere momenten als het al om ons heen te aanschouwen is. En we eigenlijk het weidse van het Hoeckse voor lief nemen en er te weinig aandacht aan schenken. Ervan uitgaande dat het er de volgende dag ook weer is om te aanschouwen. Net om de hoek van huis genieten we dan van het weidse van het Hoeckse. Iets wat ons de komende maanden op de been zal houden in het donkere weidse van het Hoeckse.