Hoeckse woensdag
Niet dat we elke dag iets te melden hebben in het Hoeckse wat ook nog eens hout snijdt echter vandaag zou hierop een uitzondering kunnen zijn. Want zoals altijd hebben we ons vanmorgen weer iets te lang de tijd gegeven om wakker te worden. Zodat we weer eens moesten haasten om alles in het tijdslot wat restte te passen in het geval dat we niet wilde dat andere hier achter kwamen. Eenmaal in de auto denken we van alles te zijn vergeten en zouden we het liefst willen omkeren om te kijken of dit zo is. Want je wilt geen losse eentjes als je de rest van de dag niet aanwezig bent en je huis voor zichzelf moet zorgen zonder hulp van buiten af. Maar juist dit gevoel zorgt ervoor dat je niet kan los laten en genieten van het weidse van het Hoeckse. Wat normaal het gevoel van vrijheid en onbezorgdheid bij je zou moeten oproepen. Heeft het Hoeckse nu door al het gehaast een heel ander gevoel het gevoel dat er niemand is die op je spullen kan letten als je er niet bent. Het gevoel dat andere de kans vrij zien om een lekker door je spullen heen te werken tijdens je afwezigheid. Een gevoel van onbehagen omdat je eigenruimte wordt betreden zonder dat je daar toestemming voor hebt gegeven. Op zulke is het weidse van het Hoeckse beperkt tot de vierkanten meters die je ziet als die van jou. De vierkante meters Hoeckse die als onderdeel van het weidse eigenlijk geen deel uitmaken van dat weidse omdat het van jou is. Althans dat is hoe jij er over denkt maar denken daar ook zo over of zien zij het als een onderdeel van hun weidse. Beschouwen ze de dingen waar jij waarde aanhecht ook van hun en zouden ze het liefst deze dingen verplaatsen. Zodat ze beter uitkomen in het weidse wat hen voor ogen staat in het Hoeckse.