Hoeckse woensdag
Is er nog een om alles weer in perspectief te krijgen, maar het vooruitzicht is weer goed in het Hoeckse. Want vanaf morgen gaan de temperaturen omhoog en worden de rokjes weer korter in het Hoeckse. Het worden weer een paar extra dagen voor het collectief geheugen zodat dat mijn oude dag weer een stuk aangenamer doorgebracht kan worden. Natuurlijk zou je denken dat er op een gegeven moment genoeg herinneringen zijn die je op een later tijdstip weer opnieuw beleeft. Maar behalve het herbeleven, is het opdoen van een herinnering iets wat je niet uit de weg moet gaan. Anders zou je de hele dag in dezelfde kamer op dezelfde locatie moeten blijven. Eigenlijk doen we dat nu al door iedere dag weer naar dezelfde werkplek af te reizen om het werk van de vorige dag te hervatten. Eigenlijk blijkt hieruit dat we gewoonte dieren zijn, iets waartegen we ons niet lijken te verzetten. Maar door deze dagen van groeiweer ga je toch weer anders tegen dingen aan kijken in het Hoeckse. Eigenlijk wil je, je wel verzetten maar lijkt de energie die je daar in moet stoppen niet meer aanwezig te zijn. Hierdoor lijkt het of je er geen aanstoot meer toe neemt in het Hoeckse. Echter de drang naar vrijheid is iets wat zich ook op een later tijdstip kan openbaren. Zo kun je geen gesloten afdeling van een verzorgingshuis bezoeken, zonder dat je een groep bewoners achter je aan hebt die het complex zouden willen verlaten. Ze lijken soms meesters in het beramen van een ontsnappingspoging. Wat je bij het verlaten van het tehuis altijd een beetje bang maakt omdat je soms de verkeerde mee naar buiten zou kunnen nemen. Maar goed het is ook geen makkelijke opgave je leven te leiden in het Hoeckse. Als elke dag hetzelfde is, je eet op bepaalde tijden, slaapt op bepaalde tijden en doet dingen wel of niet.