Hoeckse woensdag
Halverwege de week blijkt eens te meer dat sommige vrouwen niet te vertrouwen zijn ondanks dat je ze het voordeel van de twijfel geeft. Vandaag ben ik voor een keer buiten het Hoeckse naar een oefentherapeute die mij zou coachen op houding en bewegingsgedrag. Dit allemaal omdat ik wat last van mijn onderrug had. Eenmaal op de afgesproken plaats aangekomen blijkt deze oefentherapeute zelf niet echt labiel te zijn. Ze wil dat ik naast een paard in de uitloopbak ga lopen om zo mijn houding te kunnen bestuderen. Nu ben ik normaal voor alles in maar dit gaat me eigenlijk te ver en na een half uur lopen met de bruine ros ben ik er eigenlijk klaar mee. Maar goed de sessie duurt en uur en gekker zou het eigenlijk niet kunnen worden denk je dan. Maar dan gaat het regenen en loop je naast een stomend paard in een grote bak zand. Wat het meest verbaast daarna is dat de zogenaamde oefentherapeute inmiddels in een onderdekte ruimte verveeld naar buiten zit te kijken. En ik het door de regen eigenlijk het al best koud begin te krijgen en eigenlijk steeds meer last van mijn onderrug. Maar als het uur dan bijna voorbij is zie ik de verveelde oefentherapeute naar buiten komen. Ik ben benieuwt wat er allemaal mis is aan mijn houding. Wat schets echter mijn verbazing over de houding wordt niet gesproken alleen over de zeven vervolg afspraken en de hulp op afstand. Nu weet ik dat een verkeerde houding voor problemen kan zorgen. Echter een uur in de kou en regen met een paard doen je al deze problemen vergeten. En je weet zeker dat dit niet iets is wat je zeven keer ga herhalen voor een gesjeesde oefentherapeute. Die duidelijk een gevaar voor deze samenleving is en dit al 20 jaar lang weet te verbergen. Ziekelijk hoe sommige mensen anderen laten geloven dat de normale zorg niet toereikend is.