Hoeckse woensdag
Op deze eerste dag van de nieuwe maand in het Hoeckse lijken we alweer te vervallen in oude gewoonten. Want zowel vroeg in de morgen als aan het einde van de dag lijken we weer met zijn alle een rijtje te vormen. Dus zowel de weg uit als de weg weer het Hoeckse in slippen dicht door de hoeveelheid verkeer. Alsof alleen het publiceren van de vacature voor een doorstroming adviseur voor het Hoeckse al zorg voor het dichtslippen van de wegen. Al zijn de wegen van het Hoeckse ondoorgrondelijk het lijkt er nu echt op dat we aan het maximum zitten. Was het alleen al omdat we geen kant meer op lijken te kunnen gaan in het Hoeckse. Waar het weidse opeens niet meer bereikbaar lijkt en waar het op tijd zijn voor een afspraak alleen nog maar kan door uren van te voren te vertrekken. Of gebruik te maken van de fiets of de benenwagen om uiteindelijk je bestemming op tijd te bereiken. En werd in vroeger tijden het dicht slippen van de uitwaarden gezien als een zegen immers er kwam weer een stukje extra land bij. Op de dag van vandaag lijken we langzaam te moeten wennen aan het feit dat het weidse van het Hoeckse dichtslibt met het forenzen verkeer. En omdat het openbaar vooral de nadruk op open lijkt te leggen, open in het veld zonder enige bescherming te weersinvloeden. Met als bijkomend voordeel dat je ook nog niet eens zeker bent dat er enige vorm van openbaar vervoer langs komt. Waardoor je nog langer mag genieten van het weidse om je heen zonder een beseft van tijd. Iets wat synoniem staat met het reizen met het openbaarvervoer door het Hoeckse waarbij je portemonnee ook nog eens een flinke aanslag krijgt te verwerken. Waarbij je uiteindelijk wel op je bestemming zal belanden maar de weg terug door het Hoeckse niet zeker is.