Hoeckse zaterdag
Voelt uiteindelijk dan toch als verraad aan alles wat het Hoeckse op een mooie zomerdag zo mooi maakt. Verraad aan al het goede wat het weidse landschap van het Hoeckse ons heeft gegeven voor de periode die voor ons staat. Alleen dat zou genoeg moeten zijn om verheugd uit te kijken naar de maanden die komen gaan in het Hoeckse. Want dat er dingen veranderen in de komende maanden zo worden de dagen korter en kouder. En zullen we meer en meer aangewezen zijn op de ruimte die ons rest in onze verwarmde huizen. Ook al is de warmte nooit hetzelfde als de overdaad aan warmte die we in de zomerzon hebben ervaren in het Hoeckse. Maar terug kijken is niet wat ons de komende tijd warm kan houden nee we moeten vooruit. Gelukkig is er veel wat onze gedachte de komende tijd kan bezigen zo is er het heerlijk avondje en daarna de kerstdagen. Die ons dan over de eerste schrik van de koude en natte dagen af moet houden. Zodat we daarna nog maar een paar maanden te gaan hebben tot aan de lente. Wat we dan weer gaan zien als een nieuw begin, iets waar we ons dus op kunnen verheugen in het Hoeckse. Echter voordat het zover is moeten we eerst afscheid nemen van het oude en vandaag voelde als de eerste dag van dit afscheid. Wat het nu was waardoor het vandaag voelde als een afscheid dat is me nog niet duidelijk maar het gevoel is niet mis te verstaan. Tocht wil ik er niet te lang bij blijven stilstaan omdat dat uit ervaring gezien de beste remedie is. Nu is er weinig wat je er verder aan kan veranderen behalve dan net doen of het er niet is. En dat heeft mij vandaag door de dag geloodst waardoor ik op een betere dag van morgen kan blijven hopen.