Hoeckse zondag
Op deze Hoeckse zondag voel ik me schuldig door de decadentie waaraan ik me met dit warme weer heb laten verleiden. En dat heeft alles te maken met het feit dat ik vanmorgen de zondige beslissing nam om nogmaals naar het strandje af te reizen. Zodoende sta ik vandaag nogmaals bloot aan de verleidingen van gisteren ondanks de slechte nacht die ik achter de rug heb. Want inplaats van voldoende te smeren en te keren leek het wel of ik de hele dag op mijn buik had gelegen in het Hoeckse. Mijn rug had veel weg van een bosbrand die niet meer te blussen leek en zelf de mager kwark die ik voor noodgevallen in de koelkast heb leek niet te werken. Gelukkig bleek er nog baby talk in huis te zijn dus de schade viel uiteindelijk wel mee. Wel verbaasde ik mezelf door de onbedwingbare dwang om vandaag nog een keer te gaan. De aantrekkingkracht van het strand bij dit weer in het Hoeckse is niet te negeren. En daarom was ik vanmorgen om negen uur alweer op het zand te vinden met uitzicht op het weidse landschap van het Hoeckse. Met wederom een 360 graden draai na elven toen de Hoeckse schone ook de weg naar het strandje hadden weten te vinden. Even leek het weer op het paradijs dat ik gisteren had ondervonden. Maar toch was het anders toen in de vroege middag een grote groep geklede mensen voorbij kwamen waarvan sommige best wel hadden willen blijven. Ze vervolgende na wat twijfel hun weg terwijl er toch genoeg plaats was op het strandje. Waarschijnlijk wachten thuis de lunch of een andere reden waarom ze hun weg naar huis vervolgde. Ik heb me nog een keer omgedraaid en ben verder gegaan met het genieten van het uitzicht. Want net als gisteren is het weer genieten op het strandje hier in het Hoeckse.