Hoeckse zondag

En wat kan je zeggen van vandaag in het Hoeckse zonder in superlatieven te vervallen en daardoor niet objectief te lijken. Maar wat kan je als je de hele dag de warmte van de zon op je gezicht voelt en je liever niet denkt aan de gevolgen. Want ondanks dat we al een paar dagen weten dat het mooi zou worden zijn we allemaal zonder bescherming van huis gegaan. En halverwege de middag zijn daar de eerste tekenen van een verbranding van de neus. Maar toch blijven we gewoon stoïcijns in de zon vertoeven in het Hoeckse. Alsof we niet stil willen staan bij de dingen die we vanavond voelen en behandelen. En wat helpt het dan het beste yoghurt of talkpoeder tegen de irritatie van de zonverbranding. Gelukkig hebben we eerst nog wat tijd op het terras voor we ons daar druk over kunnen maken. Waarbij aangetekend dat er bijna geen plekje meer vrij is alsof een magneet de stoelen aan de tafeltjes heeft gevuld. Daarbij valt wel op dat het Hoeckse de afgelopen maanden aan leur heeft ingeboekt. En met de eerste zonnige dag zijn er daarom veel witte armen en benen die plaats nemen op de stoel op het terras. Het Hoeckse is nu eenmaal gedurende de wintermaanden niet echt een plek waar je een leurtje opdoet. En de meeste van ons gaan pas met de passen het warme weer opzoeken voor de eerste zon. Nu is de zon al vroeg in het Hoeckse en kunnen we ons geluk niet op en doen alles om de eerste zon te vangen. Dat betekend wel dat we vanavond iets meer tijd moeten investeren om morgen niet te gehavend op het werk te komen. Alles om maar een kleurtje te hebben voor de paasdagen als we weer op familie bezoek gaan. Het ziet er met een kleurtje nu eenmaal beter uit in het weidse van het Hoeckse.