Hoeckse

Hoeckse dinsdag

Heeft al vaker gestaan voor verhitte discussies in het Hoeckse maar vandaag was er voor het eerst een discussie die leerzaam voor me was. Tussen de middag kwam ik op een bankje langs het water twee Zeeuwse fietser tegen die zaten te mijmeren met uitzicht op het kabbelende water van het Hoeckse. Ik ving op dat er een groot onrecht was aangedaan door de Hollanders maar welk onrecht vroeg ik me af. Dus geïntrigeerd door het gegeven van een groot onrecht nam ik plaats op het bankje en groette de beide fietser netjes. Al gauw ontstond een gesprek over de fietsroutes door het Hoeckse en de mooie weidse blikken. Tijdens dit gesprek kwam er natuur ook een verwijzing naar vroeger tijden. Maar dat was voor de beide Zeeuwse fietser een bruggetje naar hun eerdere conversatie over het grote onrecht. Volgens de kwieke Zeeuwen was het Hoeckse ooit onderdeel van Zeeland. Waarna een opsomming van de Hoeckse geschiedenis volgde. Ergens tussen 2000 en 3000 jaar voor Christus is het Hoeckse, net als de rest van de kustvlakte langs de zuidoostrand van de Noordzee, bedekt geraakt door veen. Dat veen is in de loop van tientallen eeuwen aangegroeid tot een pakket van tot 25 meter en meer dikte: het zogenaamde Hollandveen. Het gebied van het huidige Hoeckse lag toen in het veengebied. Waar nu de binnenbedijkte Maas ligt, stroomde in de Romeinse Tijd nog echt de Maas. Met uitzondering van de Romeinse tijd was het veengebied vrijwel onbewoond. In de Romeinse tijd werd ook in het veengebied gewoond en geboerd en wel in het huidige Zeeland aan weerszijden van de rivier de Schelde die de toegangsweg naar het sterk geromaniseerde Vlaanderen was en misschien ook wel langs de Maas ten westen van het Hoeckse. De bedijking van de Hoekse Waard begon eigenlijk pas in 1538. In 1653 werd ruwweg de huidige omvang van het eiland bereikt.

Hoeckse maandag

Vandaag begon de dag met een knal en wat voor een knal en nee geen knal op een voorganger of dier. Nee gewoon een andere automobilist die zijn uitlaat verloor in het Hoeckse en die ik met enige kunst en vliegwerk heb weten te ontwijken. Dat soort dingen zou je normaal niet mee maken omdat je in het rijtje aansluit bij het recreatieoord. Maar nu het vakantie is kan je gewoon doorrijden tot op zekeren hoogte natuurlijk want er staan nog steeds stoplichten die dan voor wat vertraging zorgen. Deze morgen ging alles zo voorspoedig dat ik eigenlijk op de automatische piloot over de Hoeckse wegen reed. Stiekem kijken naar de Aardappel, Tarwe, Mais en Bonen velden voor de geïnteresseerde is daar nog genoeg te ontdekken. Zo heb ik geleerd dat je in de aardappel velden aan de kleur van de bloemen kan zien of het een gewone of om een rode aardappel gaat. En bij de tarwe kun je zien of het winter tarwe en gewoon tarwe is gelukkig is een boon een boon en mais is mais. Anders had ik nog op avondschool gemoeten om alles een beetje uit elkaar te kunnen houden. Nu heb ik vanochtend wel geprobeerd om bij alle akkers te kijken of ik wist of dacht te weten wat er groeide. En tot mijn verbazing bracht ik het er toch wel redelijk vanaf en kon ik bij alle gewassen benoemen. Zo heb ik onderweg Mais. Suikerbieten, Tarwe, Rabarber, en Aardappels gezien. Allemaal natuurlijk wel de meer gekende gewassen van het Hoeckse maar toch voor de vroege morgen vond ik dat de score wel aardig was. En ik had toch nog genoeg tijd om voor mij te kijken, anders had ik de uitlaat niet kunnen ontwijken. Maar in het vervolg zal ik meer op de weg gaan letten en minder op wat er naast de weg gebeurd.

 

Hoeckse zondag

Hoeckse zondag is de dag dat je soms weer met beide benen op de grond wordt gezet. Zo ook met deze zondag waar ik de tijd vond die eigenlijk al lang had moeten maken. En een bezoek bracht bij een oude kennis die nu alweer bijna een jaar op een speciale afdeling van het verzorgingshuis in het Hoeckse zit. Vandaag ging ik daar dus op bezoek bij een oudere dame die een week geleden uit het Drechtsteden ziekenhuis was ontslagen met een perforatie van de darm. Maar met vloeibaar voedsel en de zorg van de afdeling zou ze beter herstellen dan in het ziekenhuis. Het bekende en vertrouwde van het Hoeckse zou zalven werken en dus goed voor het herstel zijn. Echter zins de terugkomst thuis(verzorgingsafdeling) is de oudere dame er niet echt vooruit gegaan. Ze ligt hele dagen in haar bed en voelt zich zo verschrikkelijk moe, zo verschrikkelijk moe. Ze drinkt en eet daarom ook te weinig en soms bekruipt je het gevoel dat ze het eigenlijk al opgegeven heeft, geen toekomst meer ziet in het Hoeckse. De plaats waar ze vroeger het geluk van haar leven heeft gevonden is nu leeg en te veel.

“Waar het door komt, ik weet het niet, maar ik ben zo moe als een hond! Ik ben nooit iemand geweest die bruiste van de energie, ook als kind niet, maar nu is het erger dan anders.”

Het raakt je dan ook als iemand zoiets zegt, want essentie weet je dat hier alles voor een afscheid samenkomt. En op zo’n moment staat eigenlijk alles weer in perspectief, wat nu druk en geen tijd. Ben ik dan nu al vergeten wie er voor mij was toen ik nog jong en hulpeloos was. Nu ik eindelijk iets terug kan doen, lijkt het alsof ik tegen een afscheid opzie. Waar zijn de tijden dat ik stond voor Wij, wat is er gebeurt waardoor ik mijn prioriteit leg bij de dingen die ik kan gaan doen. Inplaats bij een waardig afscheid van iemand die nu eigenlijk op weg is naar iets waarna ze al zo lang naar verlangt. En plek die haar de rust kan geven die volgt naar een lang en voorspoedig leven.

HONDSMOE

1) Afgemat 2) Bekaf 3) Doodmoe 4) Doodop 5) De ouder van het puppy is afgepeigerd (crypt.) 6) Uitgeput 7) Uitgeteld 8) Zeer vermoeid

Hoeckse zaterdag

En vanmorgen vroeg al een ritje in het Hoeckse erop zitten en dat was dit keer niet alleen om de laatste bikini mode van de suikerbieten velden te bekijken, nee het tegenovergestelde was eigenlijk het geval. Door de blog van gisteren heb ik vannacht eigenlijk allemaal doemscenario’s door mijn hoofd zien spoken die gevoed werden door de bekende vooroordelen. Zo gebeurt het wel eens in het Hoeckse dat er net voor het offerfeest schapen uit de velden verdwijnen en door de blog van gisteren zag ik al hele velden met suikerbieten die waren leeg getrokken. Maar goed dit was natuurlijk niet zo maar ik voelde me toch een beetje als een kat in een porseleinkast en moest even kijken of dat de velden er nog net geschoffeld bij stonden als de dag ervoor. Op mijn weg door het Hoeckse kwam ik echter wel een ander fenomeen tegen. Kleine groepjes jonge Hoeckse schonen op weg naar de kersen gaard en de aardbeien velden dat was eigenlijk toch wel een verassing dat deze schone al zo vroeg op pad waren. Maar eigenlijk heel logisch want de temperatuur zal vandaag wel weer stijgen tot zeer aangename hoogte en de oogst moet natuurlijk van het land cq de boom. En dat betekend dan vanzelf vroeg aan de slag om het rood fruit te oogsten en dat gebeurt door een groep enthousiaste schonen uit het Hoeckse, is mij vanochtend tijdens mijn tour door het Hoeckse wel duidelijk geworden. Gelonkt door het zoet zachte geluid uit de kersen gaard en aardbeien velden moest ik soms wel stoppen om deze bezigheid gade te slaan. Het heeft voor mij de smaak van kersen en aardbeien in een positieve manier beïnvloed. Ik stel me de eerste hap uit de door mij net aangeschafte aardbeien en kersen al voor, de zoete rode vruchten doen mij nu al watertanden. En dat zonder dat ik nog maar een hap heb genomen nee alleen de gedachten alleen is genoeg om mijn hele dag te vullen.

Hoeckse vrijdag

En vandaag is het Suikerfeest en geen Suikerfeest zonder de suikerbieten uit het Hoeckse. En ook al is er nog niet veel te zien in de suikerbieten velden van het Hoeckse. Ze staan alweer in de grond de suikerbieten voor dit jaar, het enige wat de suikerbieten velden doet verschillen van de ander gewassen in het Hoeckse. Zijn de groepjes landarbeiders die je door de suikerbieten velden ziet lopen met hun schoffel. Al moet je er meestal wel vroeg voor uit je bed anders heb je schoffelaars gemist. Zij gaan namelijk bij opkomst van de zon al richting van de suikerbieten velden en zijn daar meestal tot 10 uur want dan wordt het te heet om verder te werken op het land. Meestal in groepjes van tien mannen en vrouwen en soms alleen gekleed in een zwembroek of een bikini. Zorgen zij ervoor dat die suikerbiet de ruimte heeft om te groeien zonder te worden gehinderd door de competitie. Nu is de suikerbiet voor de meeste onder ons een knol die in een puntje uitloopt waar dan suikerklontjes van worden gemaakt. Maar eigenlijk is het een wonderlijk gewas wat ieder jaar weer een ander samenstelling heeft. Zo kun je eigenlijk alles van de zomer terug vinden in de suikerbiet aan het einde van de zomer. Je weet bijvoorbeeld of het in de zomer veel heeft geregend door de grote van de suikerbiet. En het suikergehalte verteld over de hoeveelheid zon die de suikerbiet heeft gehad. Zo kan het zijn dat het suikerbieten seizoen kleine maar hele zoete suikerbieten aflevert in eerste instantie denk je dan dat het een slecht seizoen is. Maar dat is dan soms het tegenovergestelde door het hoge suiker gehalte. Voor een leek is het dus moeilijk te bepalen of het een goed suikerbietenseizoen is dit hangt eigenlijk af, van een goede hoeveelheid zon een genoeg regen. Voor alsnog lijkt het begin van het groeiseizoen dit jaar gunstig voor de suikerbiet even afwachten hoe de zomer zich verder ontwikkeld in het Hoeckse.

Hoeckse donderdag

En wat voor een donderdag in het Hoeckse lijkt dit te worden een opperbeste zo te zien en te voelen. En lig het nu aan mij of is er iets waardoor ik vandaag in het Hoeckse weer alles anders zie dan gisteren. Het is alsof er een grijze sluier is opgelicht in het Hoeckse waardoor alles er net even iets kleurijker uitziet. Om maar in clichés te blijven denken het leven ziet er vandaag weer zonnig uit in het Hoeckse. Op een klein puntje ziet het er zelfs nog beter uit dan de dagen hiervoor. En voor diegenen die de afgelopen dagen gek werden van de vragen de kinderstemmen een heleboel beter. Want het is zomervakantie en dat betekend bij slecht weer een huis dat meer op een woestenij lijkt. En de hele dag vragende kinderen die je bij elke stap die je doet lijken te volgen. Maar begrijp me goed dit is geen aanklacht tegen deze lieve en soms iets te actieve kleintjes. Het is slechts een observatie dat je de kleintjes bij regen de hele dag in huis moeten vermaken. Op een of andere manier verandert dit als de zon gaat schijnen, dan zie je ze heerlijk buitenspelen en heb je er eigenlijk weinig tot geen omkijken meer naar. Eigenlijk schijnt de zon dan twee keer omdat je veel minder om handen hebt. En op die momenten van rust kun je even iets in de zon lezen of drinken zonder dat je verder iets om handen hebt. Nu lijkt het of dat de dagen in de zomervakantie anders zijn, dan de dagen vanaf het voorjaar tot nu toe. Maar het enige andere is dat je de kleintjes de hele dag om je heen hebt, normaal is dat natuurlijk een feest. Maar omdat Opa en Oma met vakantie zijn, ligt dat nu toch iets anders want eigenlijk komt er weinig tot niets meer uit je handen. En dit terwijl je toch een soort planning had gemaakt voor de dingen die je in deze zomervakantie af zou maken.

 

Hoeckse woensdag

En nog een dag groeiweer in het Hoeckse, o wat ga je dan verlangen naar iets anders. Soms heb je dat in het Hoeckse, na weer een paar dagen van hetzelfde wil je dan wat anders. Iets waar je eens een keer niet je vinger op kan leggen, iets wat niet eens perfect hoeft te zijn gewoon iets. Want in het Hoeckse wordt soms te veel nadruk gelegd op foutloos en zonder zonde maar er is dan niemand die zich realiseert dat zoals een oud spreekwoord zegt. Wie zonder zonde is werpe de eerste steen. Al zouden we dat in acht nemen hebben we, trouwens ook nog een probleem in het Hoeckse want er zou dan niets meer gebeuren. Want wie kan nu zeggen dat hij of zij zonder zonden is. Al is het maar een leugentje om bestwil het blijft een zonden ook al is het slechts een klein leugentje en zonder bijbedoeling. Nu wil ik geen inbreuk maken op een oud spreekwoord, maar ik heb het idee om een leugentje om bestwil voortaan dan in het Hoeckse maar te gaan gebruiken als een zonnetje om bestwil. Zodat we toch naar een beetje vernieuwing binnen het Hoeckse kunnen gaan werken. En om maar gelijk `de knuppel in het hoenderhok te gooien`. Lijkt mij dat we moeten gaan kijken of we de gemeentelijke belastingen kunnen afschaffen. En als we dan toch bezig zijn dan zouden ook de provinciale opcenten en belasting afschaffen. En natuurlijk kan ik het afschaffen onderbouwen door simpele feiten en factoren. Zo zijn de gemeente er tot op heden niet in geslaagd het Hoeckse leefbaar te houden. En de oplossing van de provincie een hek erom heen en een groot natuurgebied van maken. Alleen een kans van slagen heeft als de woningen in het Hoeckse nog verder in prijs zakken. Als compensatie zou dan het afschaffen van belastingen en opcenten de burgerij de kans kunnen geven de toren hoge hypotheken af te lossen. Zodoende kunnen de burgers van het Hoeckse weer een normaal leven kunnen oppakken of gaan aanvangen ergens anders.

 

Hoeckse dinsdag

Is een druilerige dag en meer kan ik er echt niet van maken maar toch is zo’n dag goed voor het Hoeckse. Want op een druilerige dag als deze, krijgt alles weer een beetje lucht en kan het zich herstellen. Eigenlijk is een dag als deze een opmaak naar een betere dag die in de loop van deze week nog gaat komen. Zo kan stilstand dus ook betekenen dat je wordt voorbereid op iets beters. Maar het probleem zit hem dan niet in het stilstaan maar de periode die er overheen gaat voor dat je weer in beweging komt. In deze tijd waar bewegen bijna dwangmatig is, is er eigenlijk geen tijd voor stilstand. Terwijl het juist goed is om je te hervatten en een pas op de plaats te maken. Door deze manier van doen gaat er dus veel verloren door het niet tijdig onderkennen. Om het allemaal niet te zweverig te laten worden even een voorbeeld. Mijn buren hebben sinds de rage die ontketend werd door een landelijk supermarkt een moestuintje. In deze door de hele familie ondersteunde moestuin worden behalve tomaten sla en bonen ook bessen en aardbeien geteeld. De aardbeien deden het tot afgelopen zondag erg goed, elke dag konden er wel rijpe aardbeien worden geplukt. Echter de laatste dagen loopt de oost terug en maakt een pas op de plaats. Dit tot onvrede van de kinderen van de buren, die gewoon aardbeien willen eten en niet nog een paar dagen kunnen wachten. Nu heeft alles tijd nodig om tot bloei te komen en daarna uit te groeien tot vrucht. Maar juist die tijd lijkt er niet te zijn, hierdoor wordt het groeiproces onderbroken terwijl het groeien een onlosmakelijk geheel vormt met de rijpe vrucht. Al mijnpogingen om de kinderen gerust te stellen lijken op niets uit te lopen. En de onvolgroeide vruchten worden hierdoor te vroeg geplukt, wat zal resulteren in een nog langere periode zonder rijpe vruchten.

 

Hoeckse maandag

Hoeckse maandag is dan voor een keer en terug blik op gisteren de laatste dag van North Sea Jazz. En dat was zeker een memorabele dag die laatste dag van het 40ste North Sea Jazz festival. De derde en laatste dag met onder meer Reinier Baas, ICP Orchestra met Han Bennink en natuurlijk afsluiter Lionel Richie. De Israëlische trompettist Avishai Cohen dit jaar door naar het belangrijkste jazzpodium van de kleine Yenisei-zaal naar een uitpuilende Hudson. En ook al was het wel een trio dat speelde, ik heb maar een beschrijving om niet meer te vergeten! Vervolgd met het concert van Melody Gardot die imponeerde met een stoere show waarin ze jazz, blues en r&b aaneen reeg. Samen met een grote band met blazers, zong ze zwoel in arrangementen die in een goede film niet zouden misstaan. Lianne La Havas een 25-jarige Britse singer-songwriter Lianne La Havas, zagen we al meerdere malen op North Sea Jazz, maar was gisteren één van de beste optredens van de dag. Een virtuoze zangeres met sterke liedjes die de propvolle zaal kan boeien met haar dynamische zang. Die vaak teder en vederzacht is, en dan onverwachts ineens op volle kracht. En dan Lionel Richie de man op wie we het hele weekend hebben gewacht. Hij was de running gig, je hoorde altijd wel iemand wel ergens op het festival ‘hello? is it me you’re…’ zeggen. En na alle verhalen over zijn optreden op Glastonbury, zo’n anderhalve week geleden waren de verwachtingen hoog. Maar in het verleden behaalde resultaten bieden zoals gewoonlijk weinig garantie voor de toekomst. Het was niet indrukwekkend maar gericht op een feest met meezingliedjes die al decennia in het collectieve geheugen zitten. Dus een klein beetje teleurgesteld terug naar het Hoeckse om toch nog maar een goed na te genieten van de opgedane indrukken van het weekeinde. O ja voor wie het zich afvroeg, de briefjes schrijver of schrijfster van de schade aan mijn auto is tot op heden nog onbereikbaar. Hopelijk komt hij of zij de komende dagen nog boven water.

Hoeckse zondag

Begint dan ook echt als rustdag in het Hoeckse met de bijbehorende temperaturen. En dat betekend dat een ieder die daar behoefte aan heeft vanmorgen vroeg een kerk in het Hoeckse kon bezoeken zonder uit te gaan van de warmte. Ik moet bekennen dat ik zelf op dat vroege tijdstip nog op bed lag na een kwalitatief goede twee dag van Noth Sea Jazz. Want uitbundig was het dan misschien niet maar verrassend zeer zeker. Leon Bridges maakte grote indruk, stopte Chaka Khan vroegtijdig haar band ving het gemis op met een gastoptreden van een flink uithalende Jett Rebel. Gelukkig maar want anders had ik het optreden van Jett Rebel in zijn geheel gemist. De Congo-tent superdruk en overvol en daar weg komen voor het optreden van Jett Rebel was onmogelijk. Maar dat werd door het vroegtijdig vertrek van Chaka Khan toch nog een beetje goed gemaakt. Na dat het weer laat was geworden was het toch weer tijd om naar het Hoeckse te gaan. Alleen deze keer met een kleine schade aan het rechter portier van mijn auto. Maar met een briefje onder de ruiten wisser “ Ik heb jullie auto geraakt mijn nr is”. Morgenochtend maar even bellen dacht ik nog, vanochtend toch redelijk laat uit bed toch maar eens met het nummer gebeld. Maar er was geen contact en een lieftallige dame vertelde me dat het nummer buiten gebruik was in twee talen. Morgen dan nog maar eens proberen, want ben toch wel benieuwt wie er nu de schade aan mijn rechter portier heeft veroorzaakt. Misschien een andere bezoeker of artiest die het festival vroegtijdig verlaten heeft. Het blijft nu nog gissen, maar toch aardig dat je een briefje achterlaat. Alleen jammer dat er dan een kink in de kabel komt als je vervolgens dat nummer wil bellen. Zou je verwachten in het Hoeckse maar niet in een grote stad als Rotterdam. Vanavond de laatste avond North Sea Jazz laten we hopen dat het een uitbundig avond wordt. Lianne La Havas, Lionel Richie, Melody Gardot, Electro DeLuxe, Natalie Cole, Outkast en Hall & Oates.