Hoeckse

Hoeckse woensdag

Op deze dag midden in de week weten we in het Hoeckse de vorst te ontwijken en kunnen we zonder krabben op weg naar ons werk deze morgen. Onderweg lijken we vandaag ook een meevallertje te hebben vergeleken met de vorige dagen. Alsof er opeens veel minder op de polderwegen zonder dat het een feestdag of vakantie is. Niemand lijkt het nog te deren iedereen lijkt op automaat te staan en gewoon de alledaagse route te volgen. Zonder dat er veel aandacht wordt geschonken aan alles wat er onderweg voorbij komt. Dit terwijl aan de andere kant van het eiland wordt gediscussieerd of er niet meer moet worden gedaan tegen de horizon vervuiling. Lijken de inwoners van het eiland zo in de gewoonte vastgeroest dat niets ze nog van hun stuk kan brengen. We lijken als makke schapen in een schuur te worden gedreven om zo in te stemmen met alles wat passeert. Deze onverschilligheid lijkt samen te vallen met het huidige weerbeeld en ons verlangen naar warmte en de zon. Is dit nu de beroemde winterdip waar zoveel over wordt gesproken of is het een soort overgang van de seizoenen. Die het best is met de overgang die tegenwoordig ook voor mannen lijkt te overvallen alleen dan zonder de opvliegers. Die het vrouwelijke deel van het Hoeckse lijkt te ervaren en wat wordt gebruikt om mannen op afstand te houden. En wat blijkt de overgang is niet heel veel anders als de pubertijd een rollercoaster van hormonen die een ieder om de 15 jaar lijkt mee te maken. Het Hoeckse lijkt met zijn weidsheid de aangewezen plaats om deze hormonen weer in het gareel te krijgen. Dat zelfde Hoeckse wat de puber behalve veel ruimte weinig te bieden heeft behalve veel plek om in te verdwijnen. Zorgt er ook voor dat de overgang met een sisser voorbij kan trekken aan de volwassen mannen en vrouwen. Die in de gang der zaken ook nog wel eens een groenblaadje op lijken te zoek in het weidse van het Hoeckse.

Hoeckse dinsdag

En dan lijkt het er toch echt op dat het Hoeckse langzaam en zeker dicht slipt en dat het werken buiten het eiland bijna onmogelijk lijkt te worden. De vraag die dan reist is het Hoeckse instaat een ieder die nu buiten het eiland werkt op het eiland een baan te bieden. En mocht dat zo zijn welke banen zijn er beschikbaar in het Hoeckse. Dingen als een diensten of een kennis economie lijken op het eiland geen wortels te hebben. En hoe we dit in het Hoeckse kunnen gaan faciliteren is zelf geen vraag die leeft in de verschillende gemeentehuizen. Dan te bedenken dat ze het Hoeckse een grote gemeente te maken en alles centraal te regelen. Terwijl het enige wat tot op hebben centraal geregeld lijkt te zijn de overmatige verkeersdruk die het Hoeckse krijgt te verwerken. Gelukkig zijn de meeste oud wethouders inmiddels burgemeester in de omliggende regio’s met het daarbij behorende reisafstanden. Dus diegene die het Hoeckse deden dicht slippen staan nu zelf elke ochtend en middag in een rij om op hun bestemming te komen. Zeker nu het erop lijkt dat het probleem structureel lijken te worden begint de ambtelijke elite te moren. Wat kan resulteren in verbetering of een opkoop programma voor huizen van ex wedhouders uit het Hoeckse. Om zo de wedhouder de kans te geven te verhuizen uit het dicht geslipte Hoeckse. Voor al die andere forensen ziet het er in dat geval niet zo best uit want verhuizen is moeilijk. En je heil zoeken in de diensten of kennis economie van het Hoeckse een utopie. Zeker omdat er ook verwacht wordt dat je de hypotheek blijft betalen terwijl je huis meestal al iets onder water staat. Eigenlijk staat het water je aan de lippen terwijl de dijken van het Hoeckse op delta hoogte zijn gebracht. Dit alles dankzij de wedhouders die hun prioriteit inmiddels buiten het Hoeckse hebben gevonden.

Hoeckse maandag

Laat ons in een rijtje door het weidse van het Hoeckse rijden zonder dat we maar een stap vooruit lijken te komen. Wat dus ook gelijk betekend dat de dag voor sommige van ons niet zo goed begint en in de loop van de dag lijkt dat ook niet beter te worden. En dat heeft natuurlijk zijn uitwerking op de gemiddelde collega die denkt dat hij of zij niet wordt begrepen. Wat dan ook weer betekend dat iemand ergens in de lijn een onaangename dag te gemoed kan zien. Want de meeste die in de morgen als een chagrijn aan het werk gaan worden in de loop van de dag niet echt veel beter. En dat zulke mensen instaat zijn om de sfeer in een heel bedrijf de grond in te boren hebben we door schade en schande kunnen ervaren. Als het daar dan maar bij bleef dan hadden we misschien nog een redelijk dag kunnen hebben vandaag in het Hoeckse. Maar meestal komt bij chagrijn ook nog een beetje rancune kijken wat beteken dat er verraad in de lucht zit. Iets wat in Bijbelse tijden werd beschreven als judassen waarbij een onschuldige wordt opgeofferd voor de rest. Meestal is zo de schade beperkt te houden voor diegene die het niet betreft in het Hoeckse. Maar het blijft oneerlijk om door het humeur van de ene slachtoffer te worden van zijn tirades. Gelukkig vergeten we niet gouw en op een dag na deze zal ook deze chagrijn zijn gelijk tegen komen. Ook al zou je het liefst een sollicitatie procedure starten om deze dag te voorspoedige maar dat is niet netjes. Dus wachten we me zijn alle op de dag dat het weidse van het Hoeckse ook deze fouten hersteld. En diegene zijn verdiende loon doet toe komen met rente voor de verstreken tijd er tussen.

Hoeckse zondag

Is in eerste instantie koud en bewolkt maar halverwege de middag breekt dan toch de zon ook door in het weidse van het Hoeckse. Waar de ochtend niet veel beloofde en het uit bed komen net iets te veel moeite leek te zijn. Maar na wat draaien in bed lijkt het blijven liggen ook geen optie dus iets later dan anders toch onder de douche gesprongen. Aangekleed en wel nog net op tijd voor de terug komst van de kerkelijke gemeenschap. En als eenmaal iedereen voorbij is getrokken dan toch even naar buiten voor een klein rondje rond de kerk. Daarna de lunch met verse broodjes uit de oven met vers geperst sinaasappelsap en boerenham. Genoeg om de middag mee door te komen zonder weer op zoek naar eten te gaan. En met het zonnetje op het glas van de serre was weg dromen in de warmte slechts een kwestie van tijd. Alleen zou dat even moeten wachten want er was nog een verjaardag die ik mocht bezoeken. En ondanks dat de zin in een feestje met de minuut minder leek te worden het was inmiddels zeer aangenaam in de zon achter glas toch gegaan. Om weer even in contact te staan met de rest van het Hoeckse was erop uit gaan een goede stap vooruit. Eenmaal buiten was de kou daar ook grotendeels uit de lucht en leek een uitje een goed idee. Op de bestemming aangekomen leek op het eerste gezicht het gezelschap ook best mee te vallen. En tussen door was er ook nog wel een goed gesprek te voeren over het Hoeckse. Maar dat veranderde rap toen ik vertelde dat onze nieuwe buren waarschijnlijk uit de stad zoude komen. Iets wat schijnbaar gevoelig lag bij de wat jongere bewoners op zoek naar een huis. Want kon je vorig jaar nog een huis kopen in het Hoeckse met de stijgende prijzen wordt moeilijker.

Hoeckse zaterdag

En ondanks dat het weekeinde niet te koud begint lijkt het er in geen wegen op dat we de warmte van de afgelopen twee dagen hadden in het Hoeckse. Waar verder alles weer gewoon lijkt op alle zaterdagen van de afgelopen weken. Wat dan betekend dat we met zijn alle boodschappen doen bij de supermarkt en daarna nog even de langs de bloemist. Het kan zijn dat de bloemist moet wijken voor de slijterij als we eters of bezoek krijgen. Maar daarna lijkt de dag verder vrij te zijn voor eigen beslommeringen in het weidse van het Hoeckse. Waar het er nu op begint te lijken dat er weer een groep mensen vanuit de stad terug naar het Hoeckse komt. Of dit is voor de juiste redenen of omdat de stad gewoon te duur aan het worden is blijft nog even de vraag. Maar als je een luisterend oor geeft aan deze nieuwe groep inwoners van ons Hoeckse. Blijkt het vooral het kunnen meegenieten met alle inspanningen van de buren redenen te verhuizen. Wat of de buurman nu een windt laat of de liefde bedrijft alles is letterlijk te volgen onder boven en naast deze buurman. Waardoor een ieder dus mee kan genieten van zonder dat de buurman daar echter zich iets van bewust lijkt te zijn. Terwijl we dat volgens deze herintreders dit niet in het Hoeckse zouden hebben wij hebben de rust absolute rust zonder afleiding. Terwijl ik in een rijtjes huis in het Hoeckse juist ook deze geluiden vanuit mijn positie op de bank kan waarnemen. En mocht ik dat niet kunnen horen zeker wel een buurtje heb die mij in vertrouwen kan vertellen hoe vaak er ruzie was. Of wie de liefde heeft bedreven op welke tijde waar dan ook in het weidse van het Hoeckse. Is dan een verhuizing voor de geluiden van de buren wel een reden om weer in het Hoeckse te komen wonen.

Hoeckse vrijdag

Na wat oponthoudt wisten we vandaag weer op tijd op ons werk te komen zonder eerst in de rij te hebben gestaan in het Hoeckse. Waar tegen de middag het zonnetje voor de eerste serre dag zorgde van het nieuwe jaar. En omdat het zonnetje alweer aan kracht heeft gewonnen was het aangenaam toeven in het zonnetje. Zo aangenaam dat we zelfs bijna de tijd vergaten waardoor de lunchpauze soms net iets te lang duurde. Want de wandeling door het weidse van het Hoeckse wordt altijd net iets langer als het weer mee zit. En zodoende hadden we niet door dat het weer in de vroege middag veranderde van zon naar bewolkt. Gelukkig waren we tegen die tijd allemaal alweer achter het bureau te vinden voor het laatste stukje van de week. Wat deze keer sneller leek te gaan door de warmte die we in het zonnetje hadden opgedaan. Iets wat normaal niet vaak voorkomt in deze periode van het jaar in het Hoeckse waar ook de els bloeit. Wat natuurlijk ook zorg dat sommige iets eerder last beginnen te krijgen van de pollen in de lucht. Maar omdat het ook normaal een onderdeel van de lente is voelen we ons wel positiever dan in een donkere wintermaand. Wie vandaag de dag nog somber door het Hoeckse wandelt moet wel een dag binnen achter de gordijnen gezeten. Iets wat eigenlijk maar heel zeldzaam is voor de gemiddelde inwoner van het Hoeckse die er namelijk opuit wil als dat kan. En op een dag als vandaag is dat iets wat we dan ook massaal lijken te willen doen waren het niet dat we moeten werken. Wat dan betekend dat we bijna niet kunnen wachten op het komende weekeinde waarbij we hopen op hetzelfde zonnetje als vandaag. Waarbij we langzaam weg leken te dromen bij wat er komen gaat dit weekeinde in het Hoeckse.

Hoeckse donderdag

Leer ons dan toch weer dat niets in het leven zeker is zo zijn seizoenen geen seizoenen meer in het weidse van het Hoeckse. Waar het even leek of het voorjaar reeds voor de deur stond waardoor je opzoek ging naar de krokus en de sneeuwklokjes. Echter beide bolgewassen zijn vast al onderweg naar de oppervlakte maar nog niet te zien in onze tuinen. Daar moeten we nog even op wachten omdat het gewoon nog een beetje te vroeg is. Gelukkig is er nog genoeg te zien en te ontdekken met dit weer in het weidse van het Hoeckse. En met nog een aantal dagen te gaan met deze temperaturen kunnen we erop uit met de fiets om alles gade te slaan. Iets wat we meestal niet vrijwillig zouden doen in het weidse van het Hoeckse in februari. Want temperaturen boven de tien graden zijn nu eenmaal niet gewoon aan het begin van het jaar. En daarom wordt inmiddels volop wordt gespeculeerd over de opwarming van het Hoeckse. Omdat het Hoeckse een eiland is kan dat zomaar betekenen dat het eiland een andere standplaats op de evenaar krijgt. Al is het de afgelopen eeuwen slecht een kleine verschuiving geweest vanuit brabant niets is zeker. Dus de plaats van het Hoeckse is niet altijd hetzelfde geweest door de eeuwen heen. Echter het weidse is door de eeuwen heen hetzelfde gebleven alleen de buitenranden waren volop in beweging. Gelukkig is het eiland tegenwoordig goed verankert door de lange palen die onze nieuwbouwhuizen op zijn plek houden. Maar als we deze zekering op de zandplaten onder het Hoeckse niet hadden we misschien al een eiland in de Zeeuwse eilanden geweest. Nu neigen we nog naar het rijnmond gebied wat in wezen niet echt een goede partner is voor het weidse en haar natuur. Een mooie prooi in de uitbreidingsdrang voor de havenbelangen en een verscholen parel voor de natuurbeschermers.

Hoeckse woensdag

Op deze eerste dag van de nieuwe maand in het Hoeckse lijken we alweer te vervallen in oude gewoonten. Want zowel vroeg in de morgen als aan het einde van de dag lijken we weer met zijn alle een rijtje te vormen. Dus zowel de weg uit als de weg weer het Hoeckse in slippen dicht door de hoeveelheid verkeer. Alsof alleen het publiceren van de vacature voor een doorstroming adviseur voor het Hoeckse al zorg voor het dichtslippen van de wegen. Al zijn de wegen van het Hoeckse ondoorgrondelijk het lijkt er nu echt op dat we aan het maximum zitten. Was het alleen al omdat we geen kant meer op lijken te kunnen gaan in het Hoeckse. Waar het weidse opeens niet meer bereikbaar lijkt en waar het op tijd zijn voor een afspraak alleen nog maar kan door uren van te voren te vertrekken. Of gebruik te maken van de fiets of de benenwagen om uiteindelijk je bestemming op tijd te bereiken. En werd in vroeger tijden het dicht slippen van de uitwaarden gezien als een zegen immers er kwam weer een stukje extra land bij. Op de dag van vandaag lijken we langzaam te moeten wennen aan het feit dat het weidse van het Hoeckse dichtslibt met het forenzen verkeer. En omdat het openbaar vooral de nadruk op open lijkt te leggen, open in het veld zonder enige bescherming te weersinvloeden. Met als bijkomend voordeel dat je ook nog niet eens zeker bent dat er enige vorm van openbaar vervoer langs komt. Waardoor je nog langer mag genieten van het weidse om je heen zonder een beseft van tijd. Iets wat synoniem staat met het reizen met het openbaarvervoer door het Hoeckse waarbij je portemonnee ook nog eens een flinke aanslag krijgt te verwerken. Waarbij je uiteindelijk wel op je bestemming zal belanden maar de weg terug door het Hoeckse niet zeker is.