Hoeckse dinsdag
Doet je dan toch beseffen dat aan alles een einde komt en dat we nu richting de lange donkere dagen gaan in het Hoeckse. En met het veranderen van de seizoenen verandert er ook iets in het Hoeckse. Zo worden de rijen s´morgens en s´avonds voor de reedijk steeds langer en is het steeds moeilijker te herkennen of het nu ochtend of avond is. Eigenlijk lijkt de ochtend en de avond zich af te spelen in de zelfde coulissen. Het is alsof je moet zoeken naar de mooie dingen in het Hoeckse terwijl je tot nu je kon verbazen over alles wat het Hoeckse te bieden heeft. Vanaf nu is het vast houden aan de sporadische momenten van geluk waarin je nieuwe dingen herkent in het landschap. Het zijn dus de kleine dingen die het hem gaan doen in het Hoeckse waar we het van moeten hebben. Maar wie het kleine niet eert is het grote niet waard is het wat het spreekwoord waar we ons vast kunnen houden. Tot de eerste sneeuw valt en de vorst onze autoramen van een dun laagje ijs gaat voorzien. Ook al lijkt het nog ver weg inmiddels gaat de temperatuur gestaagd naar beneden en lijkt de tijd met rassé treden voorbij gaat. De boeren gaan inmiddels hard aan het werk om de laatste blokken mais, aardappels en bieten oogsten voor dat het weer omslaat. Het wordt dus waarschijnlijk een race tegen de klok om alles nog op tijd van het land te krijgen. Nu maar hopen dat ze het toch gaan redden want dat scheelt dan toch veel modderige wegen in het Hoeckse. Natuurlijk is het nog wel de vraag of we helemaal zonder deze gladde wegen de herfst ingaan. Niet dat we het tot op heden slecht getroffen hebben in het Hoeckse maar resultaten uit het verleden geven geen garantie voor de toekomst.