Hoeckse dinsdag
Was ingedeeld als een dag om tot rust te komen in het weidse van het Hoeckse maar uiteindelijk beloopt alles anders dan gedacht. Misschien is het plannen van dingen in de zomer niet echt meer van deze tijd. Want het Hoeckse verandert en we zouden daar eigenlijk in mee moeten gaan maar zelf in het Hoeckse is dat niet makkelijk. Het weidse dwingt je meestal dingen op te delen in hapklare brokken die overzicht bieden. Iets wat anders niet te behappen is kan dan in de verschillende stadia worden uitgevoerd. Net alsof je na een strenge winter weer aan je voor en achtertuin begint om deze tegen de zomer weer in goede staat te hebben. Door eerst de grond te bewerken en alle afgestorven dingen te verwijderen is er plek voor iets nieuws. Maar om nu onze patronen te zien als afgestorven dingen die moeten worden opgeruimd is niet zo makkelijk. Terwijl vanaf het moment dat we er niet meer zijn, dingen door anderen wel worden gezien als afgestorven. En er geen enkele moeite meer is om deze dingen op te ruimen. Wat weerhoudt mensen dan om eens in de zoveel tijd de boel eens flink op te schudden. Om dit nu eens te benoemen heb ik de afgelopen dagen eens gekeken naar het duizend dingen model. In dit model mag je maximaal een vooraf bepaalde hoeveelheid dingen in je bezit hebben. Wat door het digitaliseren van onze samenleving een stuk makkelijk zou moeten zijn. Maar wat betekend het om je leven terug te brengen naar duizend dingen. Een kleine telling in de badkamer kom ik al op meer dan honderd en dan durf in de slaapkamer niet eens meer in te gaan. Want alleen de boxspring bestaat al uit vierentwintig dingen daarbij komt dan nog de kledingkast de nachtkastjes. En dan vergeet ik nog de vloer en raam bekleding. Tel daarbij de kleding in je kast en het Hoeckse lijkt overvol volgens de duizend dingen methode.