Hoeckse dinsdag
Dat bloeiweer zo mooi kan zijn, dat bewijst deze Hoeckse dinsdag. Met een dag zoals deze is het moeilijk niet vrolijk naar de dag van morgen te kijken. Maar voor het morgen is moet ik deze dag nog zonder kleerscheuren door zien te komen. En dat wordt al moeilijk genoeg, al zal me dat worst zijn ik ben sterk en op mijn werk. Dus dat mag geen probleem zijn maar de zon brand op de ramen en het uitzicht is ondanks het tijdstip uitmuntend. Vooral de benen die mijn raam passeren hebben nu geen panty of kous en zijn glad geschoren. Het enige wat soms ontbreekt zijn de hoge hakken om het geheel af te maken. En wat is er een variatie aan zomerse kleding waar ik mij al weken op verheugde. En waarop valt straks mijn keuze de favoriete van vorige jaren de mini rok of de hotpants. Dit jaar doet de afgescheurde spijkerbroek het bij mij het zelfs soms nog beter als de favorieten van vorige jaren ik wil deze eerste warme dag nog geen keuze maken. Gelukkig heeft een goede vriend mij deze winter de kunst van het dwaaloog bijgebracht en kan ik nu vrij onopvallend kijken naar het moois dat het Hoeckse te bieden heeft. Daar ik bij het betreden van het genootschap van dwaalogen een eed gezworen heb kan ik niet te veel uitbreiden over deze techniek. Maar als je als echte Hoeckse toegang kan krijgen tot dit genootschap grijp deze dan met beide handen aan. Want er is niets mooiers dan leren kijken om zo beter te kunnen zien. Ik weet dat er ook nadelen zijn aan deze techniek waarvan het inschatten van diepte er een is. Maar om een of andere reden is voelen in zo’n geval de betere optie. En een die diepgang brengt in je dag in het Hoeckse.