Hoeckse donderdag
Zou dan deze Hoeckse donderdag de opmaat zijn naar de hitte golf waar we allemaal op zitten te wachten. Of is het wederom een fata morgana die dit weekeinde dan toch te mooi om waar te zijn blijkt. Voorlopig echter heeft deze mooie dag mijn humeur weer in een andere swung weten te geven. En natuurlijk pak ik nu elk moment in de zon en weet ik wie honing wil eten moet lijden dat de bijen hem steken. Wat ongeveer hetzelfde inhoud als wie zich brand moet op de blaren zitten. Dit omdat ik natuurlijk ga verbranden vandaag, omdat ik te lang en op de verkeerde tijd in de zon heb gezeten. Maar dat alles komt voort uit het diepe verlangen te genieten van wat de natuur mij vandaag biedt. Het is alsof alles opeens minder belangrijk wordt en of dat alles om het alles is. Gelukkig is het niet zo dat je je volledig laat gaan op een dag als vandaag want we blijven toch die nuchtere uit het Hoeckse. Die al blij kunnen worden van een groene dijk met groen een plekje in de zon. Zo kun je een dag doorbrengen zonder je zorgen te maken of alles wel door gaat of goed gaat. Op zo’n dag waar het groeien en bloeien in het Hoeckse gewoon doorgaat terwijl je er zelf een beetje met de pet naar gooit. Want dat is het mooie in het Hoeckse als je een dag geen zin in hebt gaat het groeien en bloeien om je heen gewoon door. Als dit namelijk eenmaal ingang is gezet, dan is het niet noodzakelijk om er elke dag dezelfde tijd en liefde in te stoppen. Het is eigenlijk vanaf het moment van groei niet meer te stoppen en zal indien nodig zelfstandig tot bloei komen. Een gegeven wat niet voor de meeste gewone stervelingen in het Hoeckse tot de mogelijkheden hoort. Want in het Hoeckse leven is het soms zo dat groei in al zijn aspecten wordt onderdrukt of geremd om zo de groei voor andere te simuleren.