Hoeckse maandag
Blijkt dan toch weer het begin van een kwakkel weekje in het Hoeckse waar het nog geen week hetzelfde is geweest de afgelopen maanden. Maar moeten we nu al deze tegenslag zien als een voor teken voor de rest of is het slechts een plagerijtje. Waardoor we iets beter nog veel meer gaan waarderen als het dan meer naar onze zin is. Of is het klagen in onze genen gaan zitten en zorg dat voor een troebele blik na voren. En moeten we leren dat we nu eenmaal niet instaat lijken te zijn om de dag te nemen zoals deze zich aandient. Want ook willen we graag bij de dag leven in het weidse van het Hoeckse als die dagen niet hetzelfde zijn. Lijken we onrustig te worden en zouden we liefs te reddingboot pakken naar wat was. Niet dat alles vroeger beter was op het eiland maar de verhalen over die vervlogen tijden lijken mooier dan de werkelijkheid. Zo kan er een tweedeling ontstaan in de gedachte welke weg te gaan. Iets wat niet zorg voor een stabiele basis voor een goede en korte weg naar het geluk. Maar waarom zouden we de snelle en korte weg nemen in het weidse van het Hoeckse. Als we de tijd zouden nemen en een kleine omweg zouden volgen is de kans op verdieping veel groter. Dan als we zouden gaan voor een korte weg naar geluk want wat is geluk als de weg er naartoe slecht een ommetje is. Kunnen we dan nog wel een verschil ondervinden tussen geluk en ongeluk. En hebben we dan nog wel een drang om opzoek te gaan naar het geluk als het te vinden is zonder moeite. Kan een overdaad aan geluk zorgen voor een ongelukkig gelukkig bestaan in het Hoeckse en hoe herken je dat dan. En is er een kans op over gelukkig zijn in het Hoeckse en hoe herken je dat dan.