Hoeckse vrijdag

Met alleen nog een dag te gaan voor deze werkweek in het Hoeckse is het toch wakker worden met de vrees dat het morgen slechter is dan vandaag. Alleen worden we wakker met regen zoals ook vele mensen dat deden 65 jaar geleden. Echter vannacht hebben de dijken gehouden in het Hoeckse en geen van de binnendijken hoeven dienst te doen als zeedijken. Toch worden we wakker in een ander Hoeckse dan al die jaren geleden. Veel van ons kennen zelfs niemand meer die de watersnood heeft meegemaakt. Of kennen de kracht van het water in combinatie met de harde wind die door het Hoeckse heeft geblazen. Soms leek je hoog en droog veilig te zijn voor het water maar dat zelfde water ondermijnde dan het huis onder je. Waardoor het huis inzakte als een pudding zonder eigen vorm waardoor je in het water lag. En werd meegenomen door de stroom en als je dan weer een hoog en droog punt wist te bereiken was niets zeker. Daar zorgde de stroming wel voor die zorgde dat je gedurende de nacht soms tot wel vijf keer het droge opnieuw moest opzoeken. En een ding blijft je dan altijd bij en dat is de kou die je elke keer verraste en uiterst onaangenaam was. Doordat het weidse gewoon een open vlakte was bleef de wind en het water maar tegen je vechten en zou je elk moment weer in zijn greep kunnen zijn. Door met veel mensen bij elkaar te kruipen kon je een beetje ontsnappen aan de kou en je warmen aan elkaars warmte. Terwijl de rest van je je hoofd en lijf bezig was te overleven in een ijzige nacht. Het Hoeckse had dan wel geluk maar toch werden veel mensen en kinderen het slachtoffer van wat soms wel overmoed werd genoemd. Maar vandaag herdenken we hen die door deze ramp werden gevangen en het Hoeckse achter zich moesten laten voor het weidse ver weg.