Hoeckse vrijdag
Heeft iets weg van een herhaling van dingen die we al eens beleeft hebben in het weidse van het Hoeckse. Zoals je eenmaal getrouwd elk jaar op deze datum mag vieren dat er weer een jaartje bij gekomen is. En dat was in vroegere tijden niet altijd iets wat een jaar eerder al vast stond zeker niet als er gemengd was getrouwd. Of dat iets te maken had met het spreekwoord twee geloven op een kussen daar slaapt de duivel tussen. Is mij niet bekend alleen de harde en onmenselijke manier waar hier aan werd vast gehouden echter wel. Een ding is zeker nog geen eeuw geleden was het de reden dat een jongen die een meisje trouwde van de andere kerk. Al zijn wereldse bezittingen moest opgeven om de liefde van zijn leven te huwen. Ook was er meestal daarna ook geen goed contact meer met de eigen familie. Waardoor er kleine eilandje ontstonden die van het ware geloof af waren en eigenlijk iets van beide miste. Maar behalve dat er iets ontbrak brokkelde door deze halsstarrige houding ingegeven door onbegrip ook iets van de echte gemeenschap af. Het Hoeckse is eigenlijk geëvalueerd in een minder gelovig geheel door toe doen van puristen. Die in hun diepste donkerste delen van hun eigen ik een donkere plek hadden waar de zon niet scheen. Gelukkig hebben deze mensen uiteindelijk verloren van de kracht van samen zijn. En is het Hoeckse nu slecht nog maar een heel kleinstukje onder de invloed van de puristen. Die elke dag zien als de dag des oordeels en zichzelf als hoeders van het ware geloof in het Hoeckse. Gelukkig is er ook voor de laats overgebleven altijd een weg naar buiten naar het weidse van het Hoeckse. Waar de natuur meer kan vertellen over het leven dan een purist met een vooroordeel. Nu maar hopen dat deze puristen het niet bij het rechte eind hebben anders zouden we de ruil tussen het Hoeckse en het paradijs wel eens spijtig kunnen vinden.