Hoeckse zaterdag
En eens te meer blijkt dat niet alles in het Hoeckse verloopt via een vast omlijst stappenplan dat elk uur heeft ingepland. Niet dat we niet graag weten wat we moeten doen en om welke tijd maar het beperkt ook het weidse. En dat is nu net een eigenschap die het wonen in het Hoeckse nu eenmaal met zich meebrengt. In ons DNA zit dus een drang naar vrijheid die niet te temen is en zich dus ook niet in hokjes laat plaatsen. Hierdoor wil het nog wel eens botsen met mensen van buiten die nu eenmaal beter werken in patronen. De enige patronen die we in het Hoeckse kennen gebruiken we om kleiduiven te schieten en het wildbestand onder controle te krijgen. En om ongenode die de landerijen verkennen om er iets van hun gading te vinden een shot voor de boeg te geven. Waarna de bewuste ongenode meestal het hazenpad kiezen en het weidse verkiest boven de bewuste landerijen. Vroeger had je wel wat mensen die uit nood iets leende tijdens de oogst om de honger te stillen. Maar tegenwoordig is geen beest in de wei zeker dat de volgende dag weer in de wei zal beginnen soms is er een nieuwe omgeving en een andere bestemming die zorg voor een abrupt einde. Hierdoor zouden de meeste inwoner tegenwoordig het liefst een slagboom aan het begin van het Hoeckse zetten die alleen nog maar open gaat na het tonen van de benodigde papieren. Helaas mogen deze vormen controle alleen nog maar aan de buitengrenzen van de Europese gemeenschap. En is dus de toegang tot het weidse van het Hoeckse voor een ieder binnen die gemeenschap alleen weet iedereen het verschil tussen mijn en dein. Waardoor er soms spullen worden misplaats in het weidse van het Hoeckse die meestal ook niet worden terug gevonden. En dan ook maar worden herplaatst door andere gelijkwaardige spullen.