Hoeckse zondag
Op deze rustdag in het weidse van het Hoeckse lijken we dan toch aan huis gebonden door opvriezende polderwegen. Het verraderlijke is dan toch dat het in de kernen allemaal lijkt mee te vallen daarbuiten is onbekend. En zoals het gezegde in het Hoeckse zegt onbekend is onbemind wat ongeveer wil zeggen dat we niet van verrassingen lijken te houden. Maar hoe weten we dan wat te verwachten op radio en tv wordt er gesproken van ongelukken en code oranje. Alleen dat is een voorspelling voor het land en slechts globaal van toepassing op het Hoeckse. Gelukkig is er vandaag geen reden om naar buiten te gaan behalve dan voor de trouwe bezoekers van de kerkgenootschappen. Echter een groot deel van deze bezoekers gaat sowieso al te voet door het Hoeckse en houden rekening met het weer. Jammer dat deze getuigen van de gesteldheid van de Hoeckse polderwegen geen smart telefoon gebruiken. Ze zouden daarmee andere in het Hoeckse van waardevolle informatie kunnen voorzien. En daarmee eventueel een ongeluk of uitglijder kunnen voor komen door te waarschuwen. Alleen lijkt daar een overtuiging in de weg te staan waardoor er mensen onnodig worden blootsgesteld aan het gevaar. Hetzelfde gevaar als een telefoon zou oplever in de telefoonloze gemeenschappen in het Hoeckse. Niemand die zich niet in die situatie bevind kan oordelen over een ander alleen lijkt een oplossing wel in hand bereikt. Gelukkig blijven de meeste van ons vandaag stoïcijns binnen om zo een eventueel ongeluk uit de weg te gaan. En omdat er aan het begin van het jaar veel administratie is zetten we ons maar aan de eettafel. Waar in de loop van de middag het afgelopen zich voor onze ogen ontvouwt. En nogmaals komen alle zonden en beslissingen voorbij waarbij er meestal toch de beslissing niet altijd de juiste was. Maar het Hoeckse is vergevingsgezind geweest het afgelopen jaar en we hebben het wedermaal gered.