Hoeckse

Hoeckse donderdag

Staat voor genieten zeker nu de vooruitzichten voor het weekeinde minder worden. Is het genieten voor dat het weer omslaat en zorgen dat je alles tot op het laatste moment meepakt. En dat genieten kan tot op heden goed in het weidse landschap van het Hoeckse. Zo kan ik genieten van de rust en stilte maar ook van het briesje wat door de polder mij te gemoed komt. Ja ook ik kan soms mijn momenten vinden in het weidse landschap van het Hoeckse. Al is de regeldruk op het Hoeckse aan het toenemen, er zijn nog vrijhavens waar niemand greep op lijkt te hebben. En juist deze plekken in het Hoeckse zorgen voor een raar soort harmonie. Waardoor het leven in het Hoeckse soms zo mooi en bijna volmaakt kan zijn. Op een dag als deze vergeet soms de donkerkant van het Hoeckse of je gaat er volledig in op. Maar niets kan je de klei onder je voeten doen laten verdwijnen op een dag als deze. Behalve dan als je toch besluit de water kant op te zoeken in het Hoeckse maar ook dan kun je soms de klei onder je voeten voelen. Vroeger had ik er moeite mee als mij werd verteld dat ik een boertje was, dat uit de klei was getrokken. Maar nu zie ik alleen de voordelen van deze rare maar toch aangename Hoeckse klei. Dezelfde klei waarop de gewassen groeien en waarop de huizen zijn gebouwd in het Hoeckse. Nu is het natuurlijk zo dat de mooiste mensen uit de klei getrokken zijn als een cadeau van moeder natuur. En dat zou dan ook verklaren waarom het Hoeckse zo’n aantrekkingskracht heeft op mensen van buiten. Die dan echter soms wel moeite hebben om in het Hoeckse te aarden. Misschien omdat ze uiteindelijk de band die wij met de klei hebben niet begrijpen.

 

Hoeckse woensdag

Blijkt er een te zijn waarbij het Hoeckse weer eens zijn duurzame kant laat zien. Waren er al de agroranden in het Hoeckse met een weelderige groei van bloemen langs de randen van de akkers. Waardoor insecten en wormen zich opperbest thuis gingen voelen op de Hoeckse akkers. De komende twee jaar gaan een aantal boeren extra aandacht besteden aan duurzame landbouw en landschapsbeheer, met name gericht op het stimuleren van bijen, andere insecten en weidevogels. Het probleem voor de weidevogels is dat ze te weinig plekken hebben om zich te voeden (met o.a. insecten) en om veilig beschut te kunnen zitten. Zo wordt het Hoeckse weer een stukje aantrekkelijke voor de hier leven soorten. Het enige wat ik in de projecten mis is de meest bedreigde soort van het Hoeckse de eigen inwoners. Tot nu toe worden er wel projecten opgestart om het Hoeckse aantrekkelijk te maken. Maar ik zie toch niet gouw een weidevogel, insect of bij aan het bed staan bij de steeds ouder wordende bevolking van het Hoeckse. Of is er misschien toch een trend te bespeuren en zouden de plannen makers dan toch echt het Hoeckse weer terug willen geven aan de natuur. Zodat het Hoeckse dan uiteindelijk toch weer wordt omgevormd of hervorm naar het slikken gebied waar het allemaal mee is ontstaan. Soms lijkt het wel of beslissingen over het Hoeckse worden genomen vanuit een ivoren toren waarvan het uitzicht belangrijker is dan het bestaansrecht van de mensen verantwoordelijk voor de leefbaarheid van het gebied. Want wat is er mooier dan een grote leegte en weidse uitzichten als je wilt recreëren. Naief gedacht zou je zeggen een goed uitgeruste rustplaats. Waar je dan toch na noeste arbeid iets kan eten of drinken in het Hoeckse. Zoiets als mensorand waar de inwoners kunnen wonen en werken zonder dat ze te veel worden bedreigd door zienswijzen uit het Haagse.

Hoeckse dinsdag

Heeft al vaker gestaan voor verhitte discussies in het Hoeckse maar vandaag was er voor het eerst een discussie die leerzaam voor me was. Tussen de middag kwam ik op een bankje langs het water twee Zeeuwse fietser tegen die zaten te mijmeren met uitzicht op het kabbelende water van het Hoeckse. Ik ving op dat er een groot onrecht was aangedaan door de Hollanders maar welk onrecht vroeg ik me af. Dus geïntrigeerd door het gegeven van een groot onrecht nam ik plaats op het bankje en groette de beide fietser netjes. Al gauw ontstond een gesprek over de fietsroutes door het Hoeckse en de mooie weidse blikken. Tijdens dit gesprek kwam er natuur ook een verwijzing naar vroeger tijden. Maar dat was voor de beide Zeeuwse fietser een bruggetje naar hun eerdere conversatie over het grote onrecht. Volgens de kwieke Zeeuwen was het Hoeckse ooit onderdeel van Zeeland. Waarna een opsomming van de Hoeckse geschiedenis volgde. Ergens tussen 2000 en 3000 jaar voor Christus is het Hoeckse, net als de rest van de kustvlakte langs de zuidoostrand van de Noordzee, bedekt geraakt door veen. Dat veen is in de loop van tientallen eeuwen aangegroeid tot een pakket van tot 25 meter en meer dikte: het zogenaamde Hollandveen. Het gebied van het huidige Hoeckse lag toen in het veengebied. Waar nu de binnenbedijkte Maas ligt, stroomde in de Romeinse Tijd nog echt de Maas. Met uitzondering van de Romeinse tijd was het veengebied vrijwel onbewoond. In de Romeinse tijd werd ook in het veengebied gewoond en geboerd en wel in het huidige Zeeland aan weerszijden van de rivier de Schelde die de toegangsweg naar het sterk geromaniseerde Vlaanderen was en misschien ook wel langs de Maas ten westen van het Hoeckse. De bedijking van de Hoekse Waard begon eigenlijk pas in 1538. In 1653 werd ruwweg de huidige omvang van het eiland bereikt.

Hoeckse maandag

Vandaag begon de dag met een knal en wat voor een knal en nee geen knal op een voorganger of dier. Nee gewoon een andere automobilist die zijn uitlaat verloor in het Hoeckse en die ik met enige kunst en vliegwerk heb weten te ontwijken. Dat soort dingen zou je normaal niet mee maken omdat je in het rijtje aansluit bij het recreatieoord. Maar nu het vakantie is kan je gewoon doorrijden tot op zekeren hoogte natuurlijk want er staan nog steeds stoplichten die dan voor wat vertraging zorgen. Deze morgen ging alles zo voorspoedig dat ik eigenlijk op de automatische piloot over de Hoeckse wegen reed. Stiekem kijken naar de Aardappel, Tarwe, Mais en Bonen velden voor de geïnteresseerde is daar nog genoeg te ontdekken. Zo heb ik geleerd dat je in de aardappel velden aan de kleur van de bloemen kan zien of het een gewone of om een rode aardappel gaat. En bij de tarwe kun je zien of het winter tarwe en gewoon tarwe is gelukkig is een boon een boon en mais is mais. Anders had ik nog op avondschool gemoeten om alles een beetje uit elkaar te kunnen houden. Nu heb ik vanochtend wel geprobeerd om bij alle akkers te kijken of ik wist of dacht te weten wat er groeide. En tot mijn verbazing bracht ik het er toch wel redelijk vanaf en kon ik bij alle gewassen benoemen. Zo heb ik onderweg Mais. Suikerbieten, Tarwe, Rabarber, en Aardappels gezien. Allemaal natuurlijk wel de meer gekende gewassen van het Hoeckse maar toch voor de vroege morgen vond ik dat de score wel aardig was. En ik had toch nog genoeg tijd om voor mij te kijken, anders had ik de uitlaat niet kunnen ontwijken. Maar in het vervolg zal ik meer op de weg gaan letten en minder op wat er naast de weg gebeurd.

 

Hoeckse zondag

Hoeckse zondag is de dag dat je soms weer met beide benen op de grond wordt gezet. Zo ook met deze zondag waar ik de tijd vond die eigenlijk al lang had moeten maken. En een bezoek bracht bij een oude kennis die nu alweer bijna een jaar op een speciale afdeling van het verzorgingshuis in het Hoeckse zit. Vandaag ging ik daar dus op bezoek bij een oudere dame die een week geleden uit het Drechtsteden ziekenhuis was ontslagen met een perforatie van de darm. Maar met vloeibaar voedsel en de zorg van de afdeling zou ze beter herstellen dan in het ziekenhuis. Het bekende en vertrouwde van het Hoeckse zou zalven werken en dus goed voor het herstel zijn. Echter zins de terugkomst thuis(verzorgingsafdeling) is de oudere dame er niet echt vooruit gegaan. Ze ligt hele dagen in haar bed en voelt zich zo verschrikkelijk moe, zo verschrikkelijk moe. Ze drinkt en eet daarom ook te weinig en soms bekruipt je het gevoel dat ze het eigenlijk al opgegeven heeft, geen toekomst meer ziet in het Hoeckse. De plaats waar ze vroeger het geluk van haar leven heeft gevonden is nu leeg en te veel.

“Waar het door komt, ik weet het niet, maar ik ben zo moe als een hond! Ik ben nooit iemand geweest die bruiste van de energie, ook als kind niet, maar nu is het erger dan anders.”

Het raakt je dan ook als iemand zoiets zegt, want essentie weet je dat hier alles voor een afscheid samenkomt. En op zo’n moment staat eigenlijk alles weer in perspectief, wat nu druk en geen tijd. Ben ik dan nu al vergeten wie er voor mij was toen ik nog jong en hulpeloos was. Nu ik eindelijk iets terug kan doen, lijkt het alsof ik tegen een afscheid opzie. Waar zijn de tijden dat ik stond voor Wij, wat is er gebeurt waardoor ik mijn prioriteit leg bij de dingen die ik kan gaan doen. Inplaats bij een waardig afscheid van iemand die nu eigenlijk op weg is naar iets waarna ze al zo lang naar verlangt. En plek die haar de rust kan geven die volgt naar een lang en voorspoedig leven.

HONDSMOE

1) Afgemat 2) Bekaf 3) Doodmoe 4) Doodop 5) De ouder van het puppy is afgepeigerd (crypt.) 6) Uitgeput 7) Uitgeteld 8) Zeer vermoeid

Hoeckse zaterdag

En vanmorgen vroeg al een ritje in het Hoeckse erop zitten en dat was dit keer niet alleen om de laatste bikini mode van de suikerbieten velden te bekijken, nee het tegenovergestelde was eigenlijk het geval. Door de blog van gisteren heb ik vannacht eigenlijk allemaal doemscenario’s door mijn hoofd zien spoken die gevoed werden door de bekende vooroordelen. Zo gebeurt het wel eens in het Hoeckse dat er net voor het offerfeest schapen uit de velden verdwijnen en door de blog van gisteren zag ik al hele velden met suikerbieten die waren leeg getrokken. Maar goed dit was natuurlijk niet zo maar ik voelde me toch een beetje als een kat in een porseleinkast en moest even kijken of dat de velden er nog net geschoffeld bij stonden als de dag ervoor. Op mijn weg door het Hoeckse kwam ik echter wel een ander fenomeen tegen. Kleine groepjes jonge Hoeckse schonen op weg naar de kersen gaard en de aardbeien velden dat was eigenlijk toch wel een verassing dat deze schone al zo vroeg op pad waren. Maar eigenlijk heel logisch want de temperatuur zal vandaag wel weer stijgen tot zeer aangename hoogte en de oogst moet natuurlijk van het land cq de boom. En dat betekend dan vanzelf vroeg aan de slag om het rood fruit te oogsten en dat gebeurt door een groep enthousiaste schonen uit het Hoeckse, is mij vanochtend tijdens mijn tour door het Hoeckse wel duidelijk geworden. Gelonkt door het zoet zachte geluid uit de kersen gaard en aardbeien velden moest ik soms wel stoppen om deze bezigheid gade te slaan. Het heeft voor mij de smaak van kersen en aardbeien in een positieve manier beïnvloed. Ik stel me de eerste hap uit de door mij net aangeschafte aardbeien en kersen al voor, de zoete rode vruchten doen mij nu al watertanden. En dat zonder dat ik nog maar een hap heb genomen nee alleen de gedachten alleen is genoeg om mijn hele dag te vullen.

Hoeckse vrijdag

En vandaag is het Suikerfeest en geen Suikerfeest zonder de suikerbieten uit het Hoeckse. En ook al is er nog niet veel te zien in de suikerbieten velden van het Hoeckse. Ze staan alweer in de grond de suikerbieten voor dit jaar, het enige wat de suikerbieten velden doet verschillen van de ander gewassen in het Hoeckse. Zijn de groepjes landarbeiders die je door de suikerbieten velden ziet lopen met hun schoffel. Al moet je er meestal wel vroeg voor uit je bed anders heb je schoffelaars gemist. Zij gaan namelijk bij opkomst van de zon al richting van de suikerbieten velden en zijn daar meestal tot 10 uur want dan wordt het te heet om verder te werken op het land. Meestal in groepjes van tien mannen en vrouwen en soms alleen gekleed in een zwembroek of een bikini. Zorgen zij ervoor dat die suikerbiet de ruimte heeft om te groeien zonder te worden gehinderd door de competitie. Nu is de suikerbiet voor de meeste onder ons een knol die in een puntje uitloopt waar dan suikerklontjes van worden gemaakt. Maar eigenlijk is het een wonderlijk gewas wat ieder jaar weer een ander samenstelling heeft. Zo kun je eigenlijk alles van de zomer terug vinden in de suikerbiet aan het einde van de zomer. Je weet bijvoorbeeld of het in de zomer veel heeft geregend door de grote van de suikerbiet. En het suikergehalte verteld over de hoeveelheid zon die de suikerbiet heeft gehad. Zo kan het zijn dat het suikerbieten seizoen kleine maar hele zoete suikerbieten aflevert in eerste instantie denk je dan dat het een slecht seizoen is. Maar dat is dan soms het tegenovergestelde door het hoge suiker gehalte. Voor een leek is het dus moeilijk te bepalen of het een goed suikerbietenseizoen is dit hangt eigenlijk af, van een goede hoeveelheid zon een genoeg regen. Voor alsnog lijkt het begin van het groeiseizoen dit jaar gunstig voor de suikerbiet even afwachten hoe de zomer zich verder ontwikkeld in het Hoeckse.

Hoeckse donderdag

En wat voor een donderdag in het Hoeckse lijkt dit te worden een opperbeste zo te zien en te voelen. En lig het nu aan mij of is er iets waardoor ik vandaag in het Hoeckse weer alles anders zie dan gisteren. Het is alsof er een grijze sluier is opgelicht in het Hoeckse waardoor alles er net even iets kleurijker uitziet. Om maar in clichés te blijven denken het leven ziet er vandaag weer zonnig uit in het Hoeckse. Op een klein puntje ziet het er zelfs nog beter uit dan de dagen hiervoor. En voor diegenen die de afgelopen dagen gek werden van de vragen de kinderstemmen een heleboel beter. Want het is zomervakantie en dat betekend bij slecht weer een huis dat meer op een woestenij lijkt. En de hele dag vragende kinderen die je bij elke stap die je doet lijken te volgen. Maar begrijp me goed dit is geen aanklacht tegen deze lieve en soms iets te actieve kleintjes. Het is slechts een observatie dat je de kleintjes bij regen de hele dag in huis moeten vermaken. Op een of andere manier verandert dit als de zon gaat schijnen, dan zie je ze heerlijk buitenspelen en heb je er eigenlijk weinig tot geen omkijken meer naar. Eigenlijk schijnt de zon dan twee keer omdat je veel minder om handen hebt. En op die momenten van rust kun je even iets in de zon lezen of drinken zonder dat je verder iets om handen hebt. Nu lijkt het of dat de dagen in de zomervakantie anders zijn, dan de dagen vanaf het voorjaar tot nu toe. Maar het enige andere is dat je de kleintjes de hele dag om je heen hebt, normaal is dat natuurlijk een feest. Maar omdat Opa en Oma met vakantie zijn, ligt dat nu toch iets anders want eigenlijk komt er weinig tot niets meer uit je handen. En dit terwijl je toch een soort planning had gemaakt voor de dingen die je in deze zomervakantie af zou maken.

 

Hoeckse woensdag

En nog een dag groeiweer in het Hoeckse, o wat ga je dan verlangen naar iets anders. Soms heb je dat in het Hoeckse, na weer een paar dagen van hetzelfde wil je dan wat anders. Iets waar je eens een keer niet je vinger op kan leggen, iets wat niet eens perfect hoeft te zijn gewoon iets. Want in het Hoeckse wordt soms te veel nadruk gelegd op foutloos en zonder zonde maar er is dan niemand die zich realiseert dat zoals een oud spreekwoord zegt. Wie zonder zonde is werpe de eerste steen. Al zouden we dat in acht nemen hebben we, trouwens ook nog een probleem in het Hoeckse want er zou dan niets meer gebeuren. Want wie kan nu zeggen dat hij of zij zonder zonden is. Al is het maar een leugentje om bestwil het blijft een zonden ook al is het slechts een klein leugentje en zonder bijbedoeling. Nu wil ik geen inbreuk maken op een oud spreekwoord, maar ik heb het idee om een leugentje om bestwil voortaan dan in het Hoeckse maar te gaan gebruiken als een zonnetje om bestwil. Zodat we toch naar een beetje vernieuwing binnen het Hoeckse kunnen gaan werken. En om maar gelijk `de knuppel in het hoenderhok te gooien`. Lijkt mij dat we moeten gaan kijken of we de gemeentelijke belastingen kunnen afschaffen. En als we dan toch bezig zijn dan zouden ook de provinciale opcenten en belasting afschaffen. En natuurlijk kan ik het afschaffen onderbouwen door simpele feiten en factoren. Zo zijn de gemeente er tot op heden niet in geslaagd het Hoeckse leefbaar te houden. En de oplossing van de provincie een hek erom heen en een groot natuurgebied van maken. Alleen een kans van slagen heeft als de woningen in het Hoeckse nog verder in prijs zakken. Als compensatie zou dan het afschaffen van belastingen en opcenten de burgerij de kans kunnen geven de toren hoge hypotheken af te lossen. Zodoende kunnen de burgers van het Hoeckse weer een normaal leven kunnen oppakken of gaan aanvangen ergens anders.

 

Hoeckse dinsdag

Is een druilerige dag en meer kan ik er echt niet van maken maar toch is zo’n dag goed voor het Hoeckse. Want op een druilerige dag als deze, krijgt alles weer een beetje lucht en kan het zich herstellen. Eigenlijk is een dag als deze een opmaak naar een betere dag die in de loop van deze week nog gaat komen. Zo kan stilstand dus ook betekenen dat je wordt voorbereid op iets beters. Maar het probleem zit hem dan niet in het stilstaan maar de periode die er overheen gaat voor dat je weer in beweging komt. In deze tijd waar bewegen bijna dwangmatig is, is er eigenlijk geen tijd voor stilstand. Terwijl het juist goed is om je te hervatten en een pas op de plaats te maken. Door deze manier van doen gaat er dus veel verloren door het niet tijdig onderkennen. Om het allemaal niet te zweverig te laten worden even een voorbeeld. Mijn buren hebben sinds de rage die ontketend werd door een landelijk supermarkt een moestuintje. In deze door de hele familie ondersteunde moestuin worden behalve tomaten sla en bonen ook bessen en aardbeien geteeld. De aardbeien deden het tot afgelopen zondag erg goed, elke dag konden er wel rijpe aardbeien worden geplukt. Echter de laatste dagen loopt de oost terug en maakt een pas op de plaats. Dit tot onvrede van de kinderen van de buren, die gewoon aardbeien willen eten en niet nog een paar dagen kunnen wachten. Nu heeft alles tijd nodig om tot bloei te komen en daarna uit te groeien tot vrucht. Maar juist die tijd lijkt er niet te zijn, hierdoor wordt het groeiproces onderbroken terwijl het groeien een onlosmakelijk geheel vormt met de rijpe vrucht. Al mijnpogingen om de kinderen gerust te stellen lijken op niets uit te lopen. En de onvolgroeide vruchten worden hierdoor te vroeg geplukt, wat zal resulteren in een nog langere periode zonder rijpe vruchten.